Grzegorz Lewandowski

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 21:54, 7 gru 2015

Grzegorz Lewandowski

Informacje o zawodniku
kraj	Polska
urodzony	01.09.1969, Szczecinek
wzost/waga	183 cm / 76 kg
pozycja	pomocnik
reprezentacja	5A (0)
sukcesy	Mistrz Polski: 1995 Puchar Polski: 1995 Superpuchar: 1995
Kariera klubowa
Sezon	Drużyna	Mecze	Gole
1986/87 (j)	Zawisza Grzmiąca
1986/87 (w)	Gwardia Koszalin
1987/88	Gwardia Koszalin
1988/89 (j)	Gwardia Koszalin
1988/89 (w)	Wisła Kraków	8(13)	0
1989/90	Wisła Kraków	26(28)	1
1990/91	Wisła Kraków	29(30)	3(4)
1991/92	Wisła Kraków	21(21)	0
1992/93	Wisła Kraków	26(27)	0
1993/94 (j)	Wisła Kraków	14(15)	7
1993/94 (w)	Logrones	15	1
1994/95	Legia Warszawa	28	2
1995/96	Legia Warszawa	26	1
1996/97	Caen Calvados Basse-Normandie	28	0
1997/98	Polonia Warszawa	26	3
2000/01	Zagłębie Lubin	22	2
2001/02 (j)	RKS Radomsko	1	0
2001/02 (j)	Hutnik Kraków
2001/02 (j)	Adelaide City Force
2001/02 (w)	Hutnik Kraków
2002/03	Gwardia Koszalin
2003/04 (w)	Gwardia Koszalin
2003/04 (j)	Kotwica Kołobrzeg
2004/05 (w)	Kotwica Kołobrzeg
2004/05 (j)	Ruch Wysokie Mazowieckie
2005/06 (j)	Ruch Wysokie Mazowieckie
2005/06 (w)	Kotwica Kołobrzeg
2006/07 (j)	Kotwica Kołobrzeg
2006/07 (w)	Astra Ustronie Morskie
2007/08 (j)	ŁKS Łomża
2007/08 (w)	Rega-Merida Trzebiatów
2009/10 (w)	Sława Sławno
2010/11	Sława Sławno
2011/12 (j)	Gwardia Koszalin
Suma		227	19
W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.

Historia występów w barwach Wisły Kraków

Podział na sezony:

Sezon	Rozgrywki	M	0-90
1988/1989	Ekstraklasa	8	8
1988/1989	Puchar Intertoto	5	4	1
1989/1990	Ekstraklasa	26	25		1	1	3
1989/1990	Puchar Polski	2	2
1990/1991	Ekstraklasa	29	28	1		3
1990/1991	Puchar Polski	1	1			1
1991/1992	Ekstraklasa	21	20		1		2	1
1992/1993	Ekstraklasa	26	24	2
1992/1993	Puchar Polski	1		1
1993/1994	Ekstraklasa	14	14			7	1
1993/1994	Puchar Polski	1	1
Razem	Ekstraklasa (I)	124	119	3	2	11	6	1
	Puchar Intertoto (IT)	5	4	1
	Puchar Polski (PP)	5	4	1		1
RAZEM		134	127	5	2	12	6	1

Lista wszystkich spotkań:

Roz.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Wyn.	Zm.	B	K
I	1989.05.10	Wyjazd	Widzew Łódź	2-1
I	1989.05.14	Dom	Górnik Zabrze	1-0
I	1989.05.20	Wyjazd	Olimpia Poznań	0-3
I	1989.05.24	Dom	Śląsk Wrocław	0-5
I	1989.06.07	Wyjazd	Górnik Wałbrzych	1-2
I	1989.06.11	Dom	Szombierki Bytom	3-0
I	1989.06.17	Wyjazd	GKS Katowice	0-1
I	1989.06.21	Dom	ŁKS Łódź	4-1
IT	1989.07.05	Wyjazd	Hapoel Petah Tikva	2-1
IT	1989.07.08	Wyjazd	Beitar Tel Aviv	2-2
IT	1989.07.12	Wyjazd	Sparta Praga	0-3
IT	1989.07.15	Dom	Hapoel Petah Tikva	0-3
IT	1989.07.19	Dom	Beitar Tel Aviv	4-0
I	1989.08.12	Dom	ŁKS Łódź	3-2
I	1989.08.16	Wyjazd	Śląsk Wrocław	0-2
I	1989.08.26	Dom	Jagiellonia Białystok	1-1
PP	1989.08.30	Wyjazd	Polonia Bytom	2-0
I	1989.09.02	Wyjazd	GKS Katowice	1-2
I	1989.09.16	Wyjazd	Lech Poznań	0-2
I	1989.09.23	Dom	Stal Mielec	2-1
I	1989.10.01	Wyjazd	Górnik Zabrze	0-2
I	1989.10.14	Dom	Widzew Łódź	1-0
PP	1989.10.18	Wyjazd	Pogoń Szczecin	2-3
I	1989.10.28	Wyjazd	Motor Lublin	0-2
I	1989.11.04	Dom	Ruch Chorzów	3-0
I	1989.11.19	Wyjazd	Legia Warszawa	3-0
I	1989.11.25	Dom	Zagłębie Lubin	2-1
I	1990.03.11	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	1-2
I	1990.03.18	Dom	Zawisza Bydgoszcz	2-1
I	1990.03.24	Wyjazd	ŁKS Łódź	0-0
I	1990.03.31	Dom	Śląsk Wrocław	1-1
I	1990.04.04	Wyjazd	Jagiellonia Białystok	3-0
I	1990.04.08	Dom	GKS Katowice	0-0
I	1990.04.14	Dom	Lech Poznań	1-1
I	1990.04.22	Wyjazd	Stal Mielec	1-2
I	1990.04.28	Dom	Górnik Zabrze	0-1
I	1990.05.01	Wyjazd	Widzew Łódź	1-1
I	1990.05.12	Dom	Motor Lublin	1-1
I	1990.05.16	Wyjazd	Ruch Chorzów	1-1
I	1990.05.26	Dom	Legia Warszawa	0-0
I	1990.05.30	Wyjazd	Zagłębie Lubin	1-1
I	1990.07.28	Wyjazd	Legia Warszawa	0-0
I	1990.08.05	Dom	Hutnik Kraków	1-1
I	1990.08.12	Dom	Górnik Zabrze	1-1
I	1990.08.18	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	4-2
PP	1990.08.24	Wyjazd	Zagłębie Wałbrzych	2-3
I	1990.08.26	Dom	Śląsk Wrocław	3-0
I	1990.09.02	Wyjazd	Zawisza Bydgoszcz	0-0
I	1990.09.12	Dom	Zagłębie Lubin	1-1
I	1990.09.15	Wyjazd	ŁKS Łódź	1-0
I	1990.09.22	Dom	Motor Lublin	1-1
I	1990.09.29	Wyjazd	Igloopol Dębica	0-1
I	1990.10.06	Dom	Olimpia Poznań	0-0
I	1990.10.20	Wyjazd	Lech Poznań	0-0
I	1990.10.27	Dom	Ruch Chorzów	5-2
I	1990.11.03	Wyjazd	GKS Katowice	2-0
I	1990.11.18	Dom	Stal Mielec	3-0
I	1991.03.10	Dom	Legia Warszawa	0-0
I	1991.03.16	Wyjazd	Hutnik Kraków	2-0
I	1991.03.23	Wyjazd	Górnik Zabrze	2-2
I	1991.03.30	Dom	Zagłębie Sosnowiec	1-0
I	1991.04.06	Wyjazd	Śląsk Wrocław	0-0
I	1991.04.20	Dom	Zawisza Bydgoszcz	3-0
I	1991.05.04	Wyjazd	Zagłębie Lubin	1-3
I	1991.05.11	Dom	ŁKS Łódź	0-0
I	1991.05.18	Wyjazd	Motor Lublin	1-1
I	1991.05.22	Dom	Igloopol Dębica	4-1
I	1991.05.26	Wyjazd	Olimpia Poznań	3-1
I	1991.06.08	Wyjazd	Ruch Chorzów	2-3
I	1991.06.15	Dom	GKS Katowice	5-1
I	1991.06.19	Wyjazd	Stal Mielec	3-2
I	1991.07.28	Dom	Górnik Zabrze	3-3
I	1991.08.03	Wyjazd	Igloopol Dębica	4-0
I	1991.08.11	Dom	Stal Mielec	2-0
I	1991.08.17	Wyjazd	GKS Katowice	0-0
I	1991.08.24	Dom	Motor Lublin	0-0
I	1991.08.28	Wyjazd	ŁKS Łódź	0-0
I	1991.09.01	Dom	Hutnik Kraków	1-1
I	1991.09.07	Wyjazd	Olimpia Poznań	2-1
I	1991.09.14	Dom	Legia Warszawa	2-2
I	1991.09.21	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	0-1
I	1991.10.26	Wyjazd	Widzew Łódź	2-3
I	1991.11.03	Dom	Śląsk Wrocław	0-1
I	1991.11.16	Dom	Zagłębie Lubin	2-1
I	1991.11.23	Wyjazd	Lech Poznań	1-1
I	1992.05.13	Wyjazd	Zawisza Bydgoszcz	1-1
I	1992.05.16	Dom	Zagłębie Sosnowiec	2-0
I	1992.05.23	Dom	Ruch Chorzów	3-0
I	1992.05.30	Wyjazd	Stal Stalowa Wola	2-0
I	1992.06.03	Dom	Widzew Łódź	0-0
I	1992.06.06	Wyjazd	Śląsk Wrocław	0-1
I	1992.06.20	Dom	Lech Poznań	0-2
I	1992.08.09	Dom	Stal Mielec	2-0
I	1992.08.15	Wyjazd	Ruch Chorzów	1-2
I	1992.08.19	Dom	Hutnik Kraków	1-1
I	1992.08.23	Wyjazd	Widzew Łódź	0-2
I	1992.08.29	Dom	Śląsk Wrocław	5-0
I	1992.09.02	Wyjazd	GKS Katowice	0-2
I	1992.09.06	Dom	Lech Poznań	0-0
I	1992.09.12	Wyjazd	Szombierki Bytom	1-2
PP	1992.11.11	Dom	GKS Katowice	0-1
I	1992.11.15	Dom	Olimpia Poznań	1-0
I	1992.11.22	Wyjazd	Legia Warszawa	1-1
I	1993.03.06	Wyjazd	Stal Mielec	0-0
I	1993.03.13	Dom	Ruch Chorzów	0-1
I	1993.03.20	Wyjazd	Hutnik Kraków	2-2
I	1993.04.03	Wyjazd	Śląsk Wrocław	2-0
I	1993.04.10	Dom	GKS Katowice	1-1
I	1993.04.17	Wyjazd	Lech Poznań	3-2
I	1993.04.21	Dom	Szombierki Bytom	2-0
I	1993.05.02	Wyjazd	Zawisza Bydgoszcz	1-2
I	1993.05.08	Dom	Pogoń Szczecin	0-1
I	1993.05.12	Wyjazd	Górnik Zabrze	1-3
I	1993.05.22	Wyjazd	ŁKS Łódź	1-1
I	1993.06.02	Dom	Siarka Tarnobrzeg	0-2
I	1993.06.06	Wyjazd	Jagiellonia Białystok	1-0
I	1993.06.12	Dom	Zagłębie Lubin	2-0
I	1993.06.16	Wyjazd	Olimpia Poznań	2-0
I	1993.06.20	Dom	Legia Warszawa	0-6
I	1993.08.04	Wyjazd	Zagłębie Lubin	0-0
I	1993.08.08	Dom	Hutnik Kraków	1-2
I	1993.08.14	Wyjazd	Siarka Tarnobrzeg	2-1
I	1993.08.18	Dom	Lech Poznań	0-1
I	1993.08.21	Wyjazd	Widzew Łódź	2-3
I	1993.08.25	Dom	Stal Mielec	2-0
I	1993.08.29	Wyjazd	Legia Warszawa	1-1
I	1993.09.11	Dom	Ruch Chorzów	0-2
I	1993.09.25	Wyjazd	GKS Katowice	0-1
I	1993.10.02	Dom	Pogoń Szczecin	1-1
PP	1993.10.06	Wyjazd	Siarka Tarnobrzeg	1-2
I	1993.10.16	Dom	Stal Stalowa Wola	1-2
I	1993.10.30	Wyjazd	Zawisza Bydgoszcz	2-2
I	1993.11.06	Dom	Warta Poznań	2-2
I	1993.11.20	Wyjazd	ŁKS Łódź	1-1

Mecze w Reprezentacji Polski

Grzegorz Lewandowski wystąpił w 5 meczach Reprezentacji Polski, w tym w dwóch pierwszych jako zawodnik Wisły Kraków. Nie zdobył bramki, otrzymał jedną żółtą kartkę.

• 1993.10.27 Turcja – Polska 2:1, el. MŚ 1994
  
• 1993.11.17 Polska – Holandia 1:3, el. MŚ 1994
  
• 1994-02-09 Hiszpania-Polska 1:1 (do 78 minuty), mecz towarzyski
  
• 1996-06-02 Rosja-Polska 2:0, żółta kartka
  
• 1996-09-04 Polska-Niemcy 0:2 (do 46 minuty), mecz towarzyski
  

Pogrubiono występy Lewandowskiego jako Wiślaka.

Lewnadowski w prasie

• Transfer definitywny? - 1993
• Powrót "Lewego" - 1994
• Socha podlicza Lewandowskiego - 1994
• Dlaczego Lewandowski powiedział "Adios" - 1994
• Za 350 milionów - 1994
• Ostrożność "Lewego" - 1994

"Oglądałem finał z Hiszpanią i ryczałem jak dziecko". Historia Grzegorza Lewandowskiego

data publikacji: 04-12-2015

Grzegorz Lewandowski to jeden z kilkunastu piłkarzy, którzy mają za sobą występy w Wiśle i Legii. Pod Wawelem zawodnik spędził pięć lat, ale największe sukcesy odnosił ze stołeczną drużyną. Obecnie jest grającym trenerem Sławy Sławno z zachodniopomorskiej ligi okręgowej.

Z Legią Lewandowski wywalczył mistrzostwo, Puchar Polski i Superpuchar, awansował też do ćwierćfinału Ligi Mistrzów. Jak sam twierdzi, do wielkiej piłki nie wróci jako szkoleniowiec, bo nie ma odpowiednich układów. Mimo tego dzisiaj nie musi żebrać o pierwszą z brzegu posadę. Na łamach Przeglądu Sportowego opowiada o swoich pokręconych losach.

Inwestor Od lat pozostaję w cieniu wielkiej piłki, ale mam za co żyć. Zainwestowałem pierwsze pieniądze jeszcze grając w Legii. W klubie pojawił się deweloper, który zachęcał nas do inwestycji w nieruchomości. Z Jurkiem Podbrożnym wzięliśmy po jednym mieszkaniu, a Czarek Kucharski to nie wiem, ile ich wtedy kupił. Ryzyko się opłaciło. W Krakowie kupiłem mieszkanie za 200 tysięcy, dziś jest warte pół miliona. To moje zabezpieczenia, dlatego głodny na pewno chodzić nie będę. Żal patrzeć czasami na chłopaków, którzy byli królami życia, a koniec końców przepuszczali fortuny. Mam znajomą prawniczkę, pomaga mi w interesach. Jakoś to wszystko się kręci.

Początki Jako zawodnik Gwardii Koszalin byłem regularnie powoływany do kadry Gwardyjskiego Pionu Sportowego, gdzie wpadłem w oko szkoleniowcom Wisły. Oba kluby łączyła milicyjna przeszłość. Pod Wawel ściągnął mnie trener Tulczyński, któremu jestem do dzisiaj wdzięczny za szansę. Formalnie transfer odbył się dziwną ścieżką. Zostałem powołany do jednostki wojskowej w Katowicach, a stamtąd działacze wyciągnęli mnie do Wisły. Występowałem przy Reymonta przez pięć lat i powiedziałbym, że to był najlepszy okres w mojej karierze, gdyby nie Legia.

Po igrzyskach zostały łzy Jako zawodnik Białej Gwiazdy dostałem się do reprezentacji Janusza Wójcika, walczącej o udział w Igrzyskach Olimpijskich. Awansowaliśmy do turnieju, a ja doznałem kontuzji i nie mogłem zagrać w Barcelonie. Do dziś w sercu pozostaje olbrzymia zadra z tego powodu. Pamiętam jak oglądałem finał z Hiszpanią w telewizji i ryczałem jak dziecko. Po latach człowiek oswoił się z myślą, że taki sukces przeszedł mu koło nosa, ale nie było łatwo zaakceptować tego faktu. To chyba największe niespełnienie w mojej karierze. Z drugiej strony nie powinienem narzekać, bo ilu polskich zawodników ma w swoim dorobku awans do ćwierćfinału Ligi Mistrzów?

Do Warszawy przez Hiszpanię W Wiśle radziłem sobie na tyle dobrze, że w końcu chciałem spróbować sił za granicą. Zgłosili się przedstawiciele hiszpańskiego CD Logrones i wyjechałem. Nie tak wyobrażałem sobie moją przygodę z zachodnią piłką, bo po pół roku musiałem wracać do kraju. Był to czas, kiedy w życie wchodziło tzw. prawo Bosmana, pozwalające na podpisywanie umów z wolnymi zawodnikami bez kwoty odstępnego dla poprzedniego klubu. Do Logrones przyszedł nowy trener, który naściągał hurtowo swoich ulubieńców z byłej Jugosławii. O mnie nikt się nie upomniał. Wybawieniem okazał się telefon od Pawła Janasa, który w tamtym okresie prowadził Legię. Znaliśmy się z kadry olimpijskiej, gdzie asystował Wójcikowi. "Grzesiek, chcę cię w swojej drużynie" - usłyszałem w słuchawce. Później odbyliśmy jeszcze ze dwie rozmowy i trafiłem na Łazienkowską. To był najlepszy z moich piłkarskich wyborów.

Trafiła nam się paczka znakomitych zawodników, ale niech nikt nie myśli, że od początku w Legii panowała sielanka. Ujarzmić tak mocne osobowości nie było łatwo. Powstały podgrupy. Jedni byli od właściciela Janusza Romanowskiego, inni ściągani jeszcze przez wojskowe władze klubu. Pamiętam przełomowy moment, kiedy wszyscy stanęliśmy razem w szatni i powiedzieliśmy sobie prosto w oczy, co nam leży na wątrobie. Od tego czasu szliśmy jak burza. Legia to dla mnie najlepszy czas pod każdym względem: sportowym, finansowym i życiowym. Wtedy byłem również powoływany do kadry, ale nie wytrzymałem konkurencji na swojej pozycji.

Drugie podejście Jak to w życiu bywa, wszystko dobre kiedyś się kończy. Osiągnęliśmy wielkie sukcesy, w których nieskromnie mówiąc miałem duży udział, bo cały czas byłem podstawowym piłkarzem. Po przegranym meczu o mistrzostwo z Widzewem w 1996 roku złota era dobiegła końca. Czuć było, że ze wszystkich zeszło powietrze, a każdy szukał nowych wyzwań. O te nie było trudno, bo przecież obserwowali nas skauci wielu europejskich klubów. Wyjechałem do Francji, do Caen. Miałem doborowe towarzystwo, bo w Guingamp wylądował Marek Jóźwiak, a Tomek Wieszczycki podpisał kontrakt z Le Havre. Często się spotykaliśmy, mieliśmy bliskie relacje. Występy poza Polską chyba nie były mi pisane, bo po roku spakowałem walizki i wróciłem do Warszawy, choć tym razem do Polonii. We Francji poszło o kwestie kontraktowe. W umowie z Caen miałem zapis, że jeśli zespół spadnie do drugiej ligi, to mogę zostać pod warunkiem obniżki zarobków o 40 procent. Po rozmowie z panem Romanowskim, działającym już wtedy przy Konwiktorskiej uznałem, że to bez sensu i zostałem piłkarzem Czarnych Koszul.

Krótkie przygody Tak się wszystko ułożyło, że od tego momentu zostałem piłkarskim podróżnikiem i nigdzie nie mogłem na dłużej zagrzać miejsca. Po roku spędzonym w Polonii chciałem odejść do GKS Bełchatów, ale aby uwolnić się od niekorzystnych umów z menedżerami musiałem odbyć dwuletnią karencję. To był trudny czas, bo mogłem tylko trenować i występować w nieoficjalnych meczach. Ćwiczyłem m.in. z rezerwami Wisły i Cracovii. Formę utrzymałem, dlatego Jurek Podbrożny polecił mnie do Zagłębia Lubin.

Tam również byłem krótko, bo rok, ale co powiedzieć o mojej przygodzie w RKS Radomsko? Wybitnie nie podpasował mi ten klub. Zagrałem tam jeden mecz i powiedziałem trenerowi, że odchodzę. Swoje lata już wtedy miałem, dlatego trafiłem do drugoligowego Hutnika Kraków. Największa przygoda życia była jednak jeszcze przede mną.

Samotność Odebrałem telefon od mieszkającego w Szwecji menedżera Bogdana Maślanki, który zaproponował mi transfer do... australijskiego Adelaide City Force. Musiałem podjąć jedną z najtrudniejszych decyzji w życiu. Z jednej strony piękny kraj, który zawsze chciałem zobaczyć. Z drugiej w Polsce wszystko miałem z grubsza poukładane. Ostatecznie zaryzykowałem. Poleciałem do Australii sam i pewnie tylko dlatego wróciłem po sześciu miesiącach. Żyło się znakomicie, być może do dziś bym tam mieszkał, gdyby nie koszmarna samotność. Nie miałem przy sobie nikogo. Męczyło mnie też poruszanie się po ich ogromnych aglomeracjach. Dojazd z mieszkania do siedziby klubu zajmował czasami dwie godziny. Uznałem, że moje miejsce na ziemi jest w ojczyźnie. Wrócić nie było łatwo, bo szefowie klubu nie chcieli się z tym pogodzić. Doszło do tego, że zabrali mi paszport! Dzisiaj wspominam to ze śmiechem, ale wtedy najadłem się strachu. Ostatecznie doszliśmy do porozumienia.

Nowe wyzwania W 2003 roku rozpocząłem pracę jako trener, ale w każdym z dotychczasowych klubów równolegle grałem w piłkę. Tak jest również i teraz, gdy prowadzę Sławę Sławno. Kondycyjnie poza ligą okręgową pewnie już bym nie dał rady, umiejętnościami na pewno nie odstaję jednak od młodych chłopaków z drużyny. Sam ich zresztą pytam raz na jakiś czas, czy mam się wystawiać do składu. "Trenerze, bez pana nie dalibyśmy rady" - słyszę. Chyba mówią szczerze. Stawiamy tu na wychowanków i mam nadzieję, że niektórzy w najbliższych latach się wybiją. Miałbym kolejny powód do satysfakcji.

Jako szkoleniowiec również wędrowałem po klubach. Widać nie ma dla mnie jednego miejsca na ziemi. Była Gwardia Koszalin, Kotwica Kołobrzeg, Ruch Wysokie Mazowieckie czy ŁKS Łomża. Wszystko niższe ligi, bo jestem człowiekiem bez układów. Wyżej raczej nie podskoczę, nie mam co do tego wątpliwości.

Korupcja Wiedziałem, że zawodnicy Ruchu Wysokie Mazowieckie zrzucili się na kupno jednego meczu. Poinformowali mnie o fakcie i nic z tym nie mogłem zrobić. Później stawiłem się na przesłuchanie, powiedziałem wszystko jak na spowiedzi, dostałem wyrok. Może mogłem jakoś zareagować, ale wtedy wydawało mi się, że nic się nie da z tym zrobić. To jedyny raz, kiedy w coś takiego się wplątałem. Na pewno dziś nie pracowałbym przy piłce, jeśli miałbym za uszami tyle co niektórzy trenerzy i piłkarze, nierzadko wypowiadający się jako wielkie autorytety.

Wnioski Oglądam mecze polskiej ligi i ubolewam nad jej przeciętnym poziomem. Poszliśmy do przodu ze stadionami czy kwestiami organizacyjnymi, ale nie przekłada się to na rozwój zawodników. Zawsze będę trzymał kciuki za markowe drużyny, jak: Legia, Lech, Wisła czy Śląsk. To one powinny ciągnąć naszą piłkę do góry. Czekam z utęsknieniem, aż któraś z ekip przebije szklany sufit i wejdzie do Ligi Mistrzów. To powinien być potężny impuls do rozwoju dla wszystkich.

Teraźniejszość Mnie również w końcu nadgryzie ząb czasu, kiedyś trzeba będzie powiedzieć "dość" i zejść z boiska. Na razie jednak o tym nie myślę. Śledzę polski futbol z boku i cieszę się, że wielu byłych kolegów odgrywa w nim dzisiaj czołowe role. Ja takiej potrzeby nie mam. Wystarczy mi, że kilka razy w roku zagramy razem w drużynie Legia Champions. Dalej sprawia to wszystkim olbrzymią frajdę, spotykamy się średnio siedem czy osiem razy w roku. Ostatnio TVP kręciło dokument o rocznicy naszych występów w Lidze Mistrzów. Przyjechałem do Warszawy, spotkałem się z prezesem Bogusławem Leśnodorskim, a Wojciech Hadaj oprowadził mnie po stadionie. Było bardzo sympatycznie. Podobnie jest w Wiśle, gdzie mam zapewniony dożywotni karnet na mecze. Jeszcze go nie odebrałem, ale w końcu wypadałoby to zrobić.

Przemysław Bator
Źródło: przegladsportowy.pl

Galeria

Podziękowania dla Olimpijczyków z Barcelony '92.