Marian Markiewicz
Z Historia Wisły
| |||
| | |||
| kraj |  Polska
| ||
| urodzony | 08.12.1895, Kraków | ||
| zmarł | 14.12.1965, Kraków | ||
| miejsce pochówku | Cmentarz Salwatorski, kwatera SC1, rząd 7, grób 1. | ||
| wzost/waga | 174/74 | ||
| pozycja | obrońca | ||
| reprezentacja | 3A | ||
| | |||
|---|---|---|---|
| Sezon | Drużyna | Mecze | Gole |
| 1918-1926 | Wisła Kraków | 15 | 0 |
| 1926 | Wilja Wilno | ||
| 1927-1928 | WKS pp Lwów | ||
| W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych. | |||
Marian Markiewicz - ur. 08.12.1895 w Krakowie, zm. 14.12.1965 również w Krakowie, piłkarz, obrońca, Reprezentant Polski, zawodnik Wisły w latach 1918-1926. Żołnierz Legionów Józefa Piłsudskiego, uczestnik walk o niepodległość Polski 1918-20 – w tym wojny polsko-bolszewickiej, uczestnik Kampanii Wrześniowej w stopniu podpułkownika.
Spis treści |
Historia występów w barwach Wisły Kraków
Podział na sezony:
| Sezon | Rozgrywki | M | 0-90 | 
| 
| 
| 
| 
|
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1923 | Eliminacje MP | 5 | 5 | |||||
| 1923 | Finały MP | 2 | 2 | |||||
| 1925 | Eliminacje MP | 5 | 5 | |||||
| 1925 | Finały MP | 3 | 3 | |||||
| Razem | Eliminacje MP (EMP) | 10 | 10 | |||||
| Finały MP (FMP) | 5 | 5 | ||||||
| RAZEM | 15 | 15 | ||||||
Lista wszystkich spotkań:
| Roz. | Data | Miejsce | Przeciwnik | Wyn. | Zm. | B | K |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| EMP | 1923.08.19 | Wyjazd | Iskra Siemianowice | 5-0 | |||
| EMP | 1923.08.26 | Wyjazd | ŁKS Łódź | 6-1 | |||
| EMP | 1923.09.09 | Dom | Warta Poznań | 1-1 | |||
| EMP | 1923.09.30 | Dom | ŁKS Łódź | 1-0 | |||
| EMP | 1923.10.07 | Dom | Iskra Siemianowice | 5-0 | |||
| FMP | 1923.10.14 | Wyjazd | Pogoń Lwów | 0-3 | |||
| FMP | 1923.10.21 | Dom | Pogoń Lwów | 2-1 | |||
| EMP | 1925.03.29 | Wyjazd | ŁKS Łódź | 1-2 | |||
| EMP | 1925.04.05 | Wyjazd | AKS Chorzów | 3-0 | |||
| EMP | 1925.04.19 | Dom | AKS Chorzów | 3-0 | |||
| EMP | 1925.05.10 | Dom | ŁKS Łódź | 3-1 | |||
| EMP | 1925.06.11 | Wyjazd | ŁKS Łódź | 6-3 | |||
| FMP | 1925.06.14 | Wyjazd | Pogoń Lwów | 0-1 | |||
| FMP | 1925.06.21 | Dom | Warta Poznań | 1-2 | |||
| FMP | 1925.07.12 | Dom | Pogoń Lwów | 0-1 |
- Statystyki rozgrywek A-klasy z lat dwudziestych zamieszczamy osobno. Nie są one uwzględniane w ogólnych zestawieniach, gdyż nie udało nam się skompletować wszystkich składów meczowych Wisły w tych rozgrywkach (zobacz listę spotkań z brakującym składem).
| Roz. | Data | Miejsce | Przeciwnik | Wyn. | Zm. | B | K |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| A | 1923.04.15 | Dom | Wawel Kraków | 4-0 | |||
| A | 1923.04.29 | Dom | BBSV Bielsko | 2-0 | |||
| A | 1923.06.17 | Wyjazd | Jutrzenka Kraków | 3-1 | |||
| A | 1924.08.03 | Dom | Sturm Bielsko | 4-0 | |||
| A | 1924.08.15 | Wyjazd | Jutrzenka Kraków | 5-0 |
| ||
| A | 1924.08.24 | Wyjazd | Olsza Kraków | 5-0 |
| ||
| A | 1924.09.06 | Dom | Jutrzenka Kraków | 7-0 | |||
| A | 1924.09.21 | Wyjazd | Cracovia | 0-2 | |||
| A | 1924.09.28 | Dom | Wawel Kraków | 3-0 | |||
| A | 1924.10.12 | Dom | Cracovia | 4-2 | |||
| A | 1924.10.19 | Wyjazd | Wawel Kraków | 1-2 | |||
| A | 1924.10.26 | Dom | Olsza Kraków | 3-0 | |||
| A | 1926.07.18 | Dom | Jutrzenka Kraków | 3-0 |
Mecze w Reprezentacji Polski
Marian Markiewicz wystąpił w trzech meczach Reprezentacji Polski - wszystkie miały miejsce w 1924 roku, we wszystkich wystąpił jako piłkarz Wisły.
- 1924.06.10 Polska - USA 2:3, mecz towarzyski
- 1924.08.10 Polska - Finlandia 1:0, mecz towarzyski
- 1924.08.31 Węgry - Polska 4:0, mecz towarzyski
Pogrubiono występy Markiewicza jako Wiślaka.
Komentarze prasowe po występach w reprezentacji:
- 1924.06.10 Polska - USA 2:3, mecz towarzyski
- Po przerwie team gości zaczyna grać lepiej i skuteczniej. Markiewicz nie trafia w piłkę, co wykorzystują Amerykanie i środek napadu przechyla szalę zwycięstwa, strzelając zwycięską bramkę.
- Źródło: Tygodnik Sportowy nr 25
- gracze nasi po przerwie strasznie spuchli i temu spuchnięciu przypisać należy przegraną, nie mówiąc oczywiście o Kaczorze i Markiewiczu, którzy od pierwszej chwili źle grali. Nie wolno atoli w wielkiem rozdrażnieniu czynić graczom gorzkie wymówki (jak to niektórzy z publiczności czynili), bo nie ich w tem jest wina, że Polska mecz przegrała. Są wszak tylko ludźmi, a trudno wymagać od zwykłych śmiertelników, by po dwóch ciężkich meczach międzynarodowych i całonocnej uciążliwej podróży grali nazajutrz trzeci, ciężki i poważny mecz, nie wykazując przy tem zmęczenia.
- Źródło: Tygodnik Sportowy nr 26
- Po przerwie team gości zaczyna grać lepiej i skuteczniej. Markiewicz nie trafia w piłkę, co wykorzystują Amerykanie i środek napadu przechyla szalę zwycięstwa, strzelając zwycięską bramkę.
- 1924.08.10 Polska - Finlandia 1:0, mecz towarzyski
- „Markiewicz nie poprawił sobie reputacji amerykańskiej finlandzkim meczem. Zbierał volleye nieczysto (lewa noga), jest zbyt wolny, taktycznych zagrań nie zaprodukował. W pierwszej połowie niepewny, po bramce poprawia się widocznie. Go jego ulubionego kłopotu z ustawianiem sobie piłki na prawą nogę, zbyt często mieszali się przeciwnicy”. Poprawia się w drugiej części gry: „rozbija ataki prawej strony gości”.
- Źródło: Stadjon nr 33
- Z obrońców, Karasiak był lepszym od Markiewicza, nie może się jednak pozbyć zbyt górnych wykopów i gry na efekt „dla galerji”. Galerja też nagradzała go oklaskami i obdarzyła mianem „wesołka”. Markiewicz znacznie lepszy niż na zawodach z Ameryką, jednak, szczególnie w pierwszej połowie niezbyt pewny.
- Źródło: Przegląd Sportowy nr 32
- Obrońcy (Markiewicz, Karaś) trzymali się nieźle. Pierwszy grał o wiele lepiej, niż na zawodach z Ameryką.
- Źródło: Tygodnik Sportowy nr 33
- Karaś z Markiewiczem rozumieli się jakoś; jednakże temu ostatniemu wiele brakuje taktyki. Rzeczą kapitana związkowego byłoby wyszukać pr. backa, bardziej z „głową" grającego.
- Źródło: Sport Ilustrowany nr 26
- „Markiewicz nie poprawił sobie reputacji amerykańskiej finlandzkim meczem. Zbierał volleye nieczysto (lewa noga), jest zbyt wolny, taktycznych zagrań nie zaprodukował. W pierwszej połowie niepewny, po bramce poprawia się widocznie. Go jego ulubionego kłopotu z ustawianiem sobie piłki na prawą nogę, zbyt często mieszali się przeciwnicy”. Poprawia się w drugiej części gry: „rozbija ataki prawej strony gości”.
- 1924.08.31 Węgry - Polska 4:0, mecz towarzyski
- „Markiewicz, poza zbytniem wysuwaniem się ku przodowi, spełnił dobrze swe zadanie”.
- Źródło: Stadjon nr 37
- Przeciętną parę obrony stanowili Karaś Markiewicz. Są wprawdzie b. pilni, lecz nie posiadają pewnych wykopów. P o przerwie nawet opadli na siłach, chociaż Karaś był lepszym od swego partnera.
- Źródło: Sport Ilustrowany nr 30
- Bardzo zwinny i nadwyraz zgrabny Karasiak i Markiewicz , obaj nie wytrzymali tempa i mocno pod koniec zawodów spuchli, robiąc błąd za błędem.
- Źródło: Tygodnik Sportowy nr 38
- „Markiewicz, poza zbytniem wysuwaniem się ku przodowi, spełnił dobrze swe zadanie”.
Żołnierskie losy
Marian Markiewicz - żołnierz Legionów Józefa Piłsudskiego; uczestnik walk o niepodległość Polski 1918-20 – w tym wojny polsko-bolszewickiej. Odznaczony dwukrotnie krzyżem Virtuti Militari i wielokrotnie Krzyżem Walecznych. Uczestnik Kampanii Wrześniowej 1939 r. Kampanię Wrześniową rozpoczął w randze podpułkownika. Odznaczył się obroną Twierdzy Modlin. Dowodził wówczas 6. i 7. marszowym batalionem 32 pp (wchodzącego w skłąd 8 Dywizji Piechoty) na odcinku Zakroczym. Stojący na czele zgrupowania polskich wojsk wokół Modlina gen. J. Zulauf miał zgodnie z rozkazami bronić linii Wisły i Narwi właśnie od Zakroczymia po Serock (z 6 na 7 września). 32 pp miał bronić odcinka w rejonie fortów I i II modlińskiej twierdzy. Fort I mieścił się właśnie w Zakroczymiu i miał za zadanie obronę zachodniego odcinka Twierdzy. 9 września do szło z rozkazu Naczelnego Wodza do reorganizacji obrony Twierdzy Modlin; miała to być teraz obrona okrężna. Już 11 września doszło do zaciętych walk z niemieckimi jednostkami właśnie pod Zakroczymiem. Wchodząca w skład niemieckiego II Korpusu 32 DP opanowała na krótko Zakroczym, by wieczorem zostać wyparta po polskim przeciwnatarciu. Niemniej pierścień wojsk niemieckich wokół Modlina się zacieśniał na odcinku północnym i południowo-wschodnim. 13 września zgodnie z rozkazem dowódcy Armii „Warszawa”gen. dyw. Juliusza Rómmla gen. W. Thommée (dowodzący Armią „Łódź”) miał objąć dowództwo nad zgrupowaniem modlińskim, tworząc Obóz Warowny "Modlin" i zabezpieczyć utrzymanie tego rejonu.
W ciągu dwóch następnych dni zgrupowanie wojsk wzmocniły resztki Armii „Łódź”, 30 DP, 2DPL i 28 DP. Generał W. Thommée podzielił Obóz Warowny "Modlin" na 4 odcinki obronne. Odcinkiem "Zakroczym" dowodził płk dypl. A. Staich, a w jego skład wchodziła: 2 DP Legionów oraz 6 i 7 bataliony marszowe 32 pp, znajdujące się pod rozkazami ppłk. Mariana Markiewicza, które obsadzały dotąd ten odcinek. Pozostałe odcinki to: "Twierdza", "Pomiechówek" i "Kazuń".
W sumie załoga Twierdzy Modlin liczyła podczas Kampanii Wrześniowej od 15-20 tys. do około 40 tys. żołnierzy. Niemieckie natarcie na Twierdzę rozpoczęło się 18 września. Od 17 trwały już jednak ciężkie bombardowania lotnicze. Pierwsze taki II Korpusu niemieckiego zostały jednak odparte w krwawych walkach wokół Modlina. 21 września siły niemieckiego II Korpusu wzmocniły wojska XV Korpusu Zmotoryzowanego, który po rozbiciu wojsk polskich nad Bzurą przez Puszczę Kampinoską podszedł pod Modlin od południa. W ten sposób Modlin został odcięty od oblężonej Warszawy.
Generalne natarcie na Twierdzę Niemcy planowali na 29 września. Niemiecka Dywizja Pancerna „Kempf” miał uderzyć „wzdłuż Wisły na Zakroczym... Przez cały czas Modlin był ostrzeliwany przez artylerię i bombardowany z powietrza”. Już 27 września Dywizja Pancerna "Kempf" „podeszła na odległość szturmową do fortu I – Zakroczym”..., tego samego dnia siły II Korpusu Armijnego przeprowadziły rozpoznawcze uderzenie na wewnętrzny pierścień fortów ze wsparciem ognia artylerii, ale załamało się ono w ogniu polskiej obrony”. Ponawiane ataki niemieckiego sił II Korpusu tego samego dnia nie przyniosły również powodzenia. 28 września „nastąpiło zawieszenie broni spowodowane brakiem amunicji, żywności i wody oraz wyczerpania polskiej załogi Twierdzy Modlin. Ostatecznie 29 września rano gen. W. Thommée podpisał kapitulację na szosie do Jabłonny w rejonie Suchocina... W obronie Twierdzy Modlin poległo ok. 1300 żołnierzy, w tym 50 oficerów i podchorążych. Po kapitulacji Niemcy zwolnili szeregowych, oficerów zaś przewieźli do obozu jenieckiego w Działdowie, gdzie wkrótce także ich uwolnili. Jednakże po kilku tygodniach wyłapali ich i odesłali do oflagów na terenie Niemiec”. Taki też los spotkał Mariana Markiewicza. Warto w tym miejscu dodać, że ppłk. Markiewicz od 25 września do kapitulacji Twierdzy dowodził wówczas wchodzącym również w skład 8 DP 13 pp. Spowodowane to było śmiercią i ciężkimi ranami, jakie odnieśl,i walcząc pod Łomną, dotychczasowi dowódcy tego pułku.
Suplement
Markiewicz Marian Adam - ppłk piech.
[1895-?], ppłk sł. st. piech. WP[1939]
Ur. 8 XII 1895. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920. Zweryfikowany po wojnie w stopniu por. sł. st. piech. z starszeństwem od 1 VI 1919. Służył w 71 pp w Zambrowie, gdzie pełnił różne funkcje. Do stopnia kpt. awansowany 1 VII 1923. Przeniesiony do 20 pp w Krakowie, gdzie był m. in. d-cą kompanii. Po ukończeniu kursu dla d-ców batalionu w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie awansowany do stopnia mjr 1 I 1931 i mianowany d-cą batalionu w 71 pp w Zambrowie. Po 1934 przeniesiony z 71 pp do 20 pp na stanowisko d-cy II batalionu. Awansowany do stopnia ppłk sł. st. 19 III 1939. Przeniesiony do 13 pp w Pułtusku na stanowisko z-cy d-cy pułku. W kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku d-cy VI i VII batalionów marszowych 32 pp w składzie 8 DP, utworzonych w Ośrodku Rezerw 8 DP z nadwyżek 13 pp. Uczestnik walk na przedpolach Modlina m. in. w Zakroczmiu, potem w obronie Modlina. Od 25 IX 1939 dowodził 13 pp. Po kapitulacji Modlina w niewoli niemieckiej, gdzie spędził lata wojny. Po uwolnieniu z niewoli w 1945 jego losy n/n.
Odznaczony: VM kl. 5, VM kl. IV, KW3x, SKZ
Roczniki oficerskie 1924,1928,1932; R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939. Kraków 2006; A. Kociszewski. 13 Pułk Piechoty. W-wa 1990. (inf. Tadeusz Łaszczewski)
http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=34&sub=567
Galeria
 Drużyna 20 pp w 1923 roku |
|||
 1924.11.16 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 2:3, z Józefem Piłsudskim |
 1924.11.16 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 2:3, z Józefem Piłsudskim |
 1924.11.16 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 2:3, z Józefem Piłsudskim |
|
 1924.11.16 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 2:3, z Józefem Piłsudskim |
 1924.11.16 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 2:3, z Józefem Piłsudskim |
 1924.11.16 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 2:3, z Józefem Piłsudskim |
|
 Przed wejściem do kasyna oficerskiego 20 pp. Na zdjęciu także Stanisław Kruk-Schuster, wiceprezes Wisły |
 |
 Wigilia 20 pp w 1927 roku, Markiewicz drugi z lewej |
 Podpis |
Źródła prasowe
Tygodnik Sportowy
ROK III. KRAKÓW, DNIA 18 WRZEŚNIA 1923 ROKU. NR. 33.
Wyjazd Markiewicza i Reymana, jako wojskowych, z powodu równoczesnych mistrzostw Armji, natrafia na trudności ze strony sfer wojskowych. Tak przynajmniej informują nas w PZPN. Komentarze najzupełniej zbyteczne. Mistrzostwa Armji są ważniejsze, niż międzynarodowe reprezentacyjne zawody.
- Walory piłkarskie
- W 25 rocznicę wymarszu Kadrówki - artykuł potwierdzający przynależność do Legionów
- 1925. Koniec kariery?
Requiescat in pace
Grób Mariana Markiewicza na Cmentarzu Salwatorskim.
14.08.2018
 |
 |
 |
 |
 |
