Z Historia Wisły

Wersja z dnia 22:59, 17 kwi 2016

HERB:	Podstawowe dane:
Oficjalna Info w Wikipedii	Kraj: Polska Pełna nazwa: Klub Sportowy Górnik Zabrze Przydomek KSG, Trójkolorowi Dawne nazwy: ZS "Górnik" Barwy: biało-niebiesko-czerwone Data założenia: 14 grudnia 1948 Stadion: Stadion im. Ernesta Pohla Liczba miejsc: 3.000 (przebudowa) Adres: ul. Roosevelta 81, 41-800 Zabrze -Sukcesy: Mistrzostwo Polski (14): 1957, 1959, 1961, 1962/63, 1963/64, 1964/65, 1965/66, 1966/67, 1970/71,1971/72, 1984/85, 1985/86, 1986/87, 1987/8 Wicemistrzostwo Polski (4): 1962, 1968/69, 1973/74, 1990/91 3. miejsce (7): 1958, 1960, 1967/68, 1969/70, 1976/77, 1988/89, 1993/94 Puchar Polski (6): 1964/65, 1967/68, 1968/69, 1969/70, 1970/71, 1971/72 Puchar Ligi (1): 1978 (nieoficjalny) Superpuchar Polski (1): 1988 Finał Pucharu Zdobywców Pucharów (1): 1969/70 1/2 finału Pucharu Ameryki (Interligi) (1): 1963 1/4 finału Pucharu Mistrzów (1): 1967/68 1/4 finału Pucharu Zdobywców Pucharów (1): 1970/71 1/4 finału Pucharu Karla Rappana (Intertoto) (1): 1966/67 -Ciekawostki: Stawka spotkań z Wisłą: Mistrzostwa Polski, Puchar Polski, Puchar Ligi, mecze towarzyskie, mecze towarzyskie halowe Inne: Rekord frekwencji: 120 000 widzów (Stadion Śląski). Górnik to najbardziej utytułowany polski klub.
-Inne herby:

Mecze pierwszej drużyny Wisły

Bilans wszystkich meczów

• Najwyższe zwycięstwo: 7:1
• Najwyższa porażka: 1:5 i 0:4 (w czterech meczach: 1, 2, 3 oraz 4)
• Wszystkie mecze: ZOBACZ

Uwagi:

• Mecze, w których gospodarz jest nieznany, lub takie w których Górnik grał w innych miastach (Gliwice, Chorzów), zostały przyporządkowane do N (neutralne boisko).

Strzelcy bramek

Mini historia potyczek z Górnikiem Zabrze.

Dodano: 2011-11-15 22:01:23 (aktualizacja: 2011-11-18 09:17:42)

Tomek / WislaLive.pl

O rywalizacji pomiędzy dwoma zasłużonymi dla polskiej piłki drużynami, fani obu ekip spokojnie mogą powiedzieć, iż jest "odwieczna".

Termin taki to jednak spore nadużycie, gdyż oficjalnie "zabrzanie" zakotwiczyli na piłkarskiej mapie naszego kraju w grudniu 1948 roku, czyli w okresie gdy Wisła miała już na swoim koncie dwa przedwojenne mistrzostwa Polski, a niebawem miała sięgnąć po dwa pierwsze powojenne.

6. maja 1956 roku to data pierwszej potyczki obu jedenastek o ekstraklasowe punkty. Na własnym obiekcie Wisła pokonała Górnika aż 7-1, w czym spora zasługa nieżyjącego już niestety środkowego ataku Białej Gwiazdy, Stanisława Adamczyka. "Król główek", bo taki zyskał pseudonim, zdobył tego dnia trzy gole, a po dwie bramki "dorzucili" Marianowie: Machowski i Morek.

W następnej dekadzie Wisła jedynie raz na szesnaście potyczek ograła (2-1) górnośląski team o tej samej kolorystyce barw klubowych. Zdarzenie to miało miejsce 15.10.1961 roku, a ojcem sukcesu obwołano Andrzeja Syktę - autora obu trafień.

Nie ten mecz jednak, a spotkanie z 07.06.1964 roku zostanie do końca życia w pamięci ludziom związanym z krakowską ulicą Reymonta. Ich piłkarze bowiem nie mogli przegrać ani też zremisować z naszpikowanym "gwiazdami polskiego futbolu" rywalem. Tylko zwycięstwo umożliwiało wiślakom uniknięcie historycznej (pierwszej) degradacji do II ligi.

Wspomnieniami do tamtych wydarzeń, na łamach "Forza Wisła", wrócił ówczesny kapitan Wisły, Ryszard Wójcik: "Górnik, prowadząc nabór do pierwszej drużyny, bazował na ogromie chłopców uganiających się za piłką na Śląsku. Kierowali się oni lokalnym patriotyzmem, który objawiał się także i tym, że gdy graliśmy przeciwko śląskim drużynom, ich gracze rozmawiali ze sobą... po niemiecku. Zwracaliśmy im uwagę mówiąc ‘pierunie gadaj po polsku’, ale oni woleli swoje standardy. (...) W ostatniej kolejce sezonu 63/64 musieliśmy ograć zabrzan, by utrzymać się w elicie. Byłem wtedy kapitanem zespołu. Mój odpowiednik wśród ‘górników’, legendarny Oślizło nabąknął, że oni chcą, byśmy w lidze zostali. Myśleliśmy, że wszystko ułoży się dobrze. Górnik zaczął z polotem, prowadząc 2-0. Potem nasz zryw i rzut karny. Wykonuję go ja, ale zanim strzeliłem podbiega do mnie ich obrońca, Kowalski, mówiąc 'strzelaj mu w lewy róg'. Ja mu odpowiadam 'co Ty wariata ze mnie robisz?' i zastanawiam się, jak uderzyć. A było nad czym myśleć, bo naprzeciwko mnie stał legendarny Hubert Kostka. Skorzystałem jednak z podpowiedzi i, nie bez pomocy bramkarza, wpadło. Potem do wyrównania, także z karnego, doprowadza Gwiżdż. Następnie na 3-2 dla nas strzela Gach. Wydaje się, że będzie ok. Wszystkie plany i marzenia ‘psuje’ jednak przepięknym uderzeniem ich lewoskrzydłowy Lentner. Potem mówili, że dlatego iż obraził go Fryderyk Monica. Ja pozostanę przy swoim, twierdząc że wyszedł mu ‘strzał życia’. Stało się. Po ostatnim gwizdku sędziego Wisła po raz pierwszy od ‘zarania dziejów’ opuszcza najwyższą klasę rozgrywkową.”

W latach 70-tych rywalizacja wyrównała się. Padało sporo remisów. Często, gdy wygrana była po którejś ze stron, różnica bramek była niewielka. Wyjątek stanowi przykra porażka naszego zespołu na własnym boisku z 21.06.1972r. Wynik 1-5 na Reymonta na długo zapamiętali dwaj nasi bramkarze Józef Sikorski i Janusz Adamczyk. Ten drugi tego dnia (wchodząc za starszego kolegę) w I lidze debiutował.

Lata 80-te to kilka meczów dla piłkarzy Białej Gwiazdy symbolicznych. Wiosną 1981 roku ostatni raz w wiślackiej koszulce, przed swoim wyjazdem zagranicznym do Charleroi, zagrał Kazimierz Kmiecik. Niemal cztery lata później jego następcy "lecący ponownie" do II ligi w swoich szeregach po raz pierwszy w ekstraklasie dali zaistnieć innemu Kazikowi ... Moskalowi. Debiut na pierwszoligowych boiskach umożliwił dzisiejszemu trenerowi Wisły Stanisław Chemicz.

14 maja 1989 roku Wisła ograła Górnika 1-0. Było to niespodziewane zwycięstwo, a jedynego gola efektownym "szczupakiem" strzelił Mateusz Jelonek. "Po końcowym gwizdku jeden z krakowskich dziennikarzy zwrócił się do kierownika sekcji Górnika, Janusza Ostera, tymi słowy: ‘Rozumiem, że ostatnia rata za Iwana została uregulowana?’ Kierownik Oster dyplomatycznie się uśmiechnął, mocno uścisnął dłoń żurnalisty i zniknął w zaciszu szatni". (Andrzej Gowarzewski, "95 lat Białej Gwiazdy").

W marcu 1992 roku Wisła również nie była faworytem, tym bardziej że przyszło jej rywalizować na wyjeździe. Dodatkowo w jej barwach zabrakło Grzegorza Lewandowskiego, który nie wygrał ze spuchniętym palcem (efekt nowego obuwia w duńskim meczu reprezentacji). "Lewego" zastępował Robert Włodarz, wracający po kontuzji. Jak się okazało, niezbyt szczęśliwie, bo to właśnie on ujrzał za faule na zabrskich napastnikach dwie żółte kartki, zamienione na jedną czerwoną. Osłabiona brakiem jednego piłkarza Wisła zagrała jednak dobrze, nie dawszy sobie strzelić bramki nawet z rzutu karnego (obronił go Bobrowicz). Będącego w wyśmienitej wtedy formie "sławnego" (20.06.1993) wiślackiego bramkarza pokonał dopiero strzałem ... samobójczym Marcin Jałocha.

24. sierpnia 1996 roku nikomu z widzów oglądających mecz z Górnikiem na R22 nie przyszło pewnie do głowy, że kilkanaście miesięcy później losy Białej Gwiazdy odmienią właściciele Telefoniki. Wisła wygrała ową potyczkę 1-0 po golu Świerada, a jej fani cieszyli się z debiutu ... Murdzy i Wiereszko, wypożyczonych na rok z Polonii Warszawa.

Właściciele Telefoniki po raz pierwszy starcie z Górnikami firmowali w 24. kolejce sezonu 97/98. Nasz zespół zwyciężył 2-1 po golach Kaliciaka i Kulawika. Od tego momentu Wisła wygrywała niemal każdą potyczkę, czasami w hokejowych rozmiarach (6-3 i 4 gole Frankowskiego w 2000r.). 29. lipca 2006 roku, w swoim debiucie, golem z karnego skromną wygraną zapewnił podopiecznym Dana Petrescu Cleber. Pół roku później w rewanżu "dziewicze" ligowe trafienie dla klubu Bogusława Cupiała odnotował Patryk Małecki.

Z zabrzanami nie przegrał trener Maciej Skorża. Za jego kadencji, wiosną 2009 roku Biała Gwiazda ograła drużynę z Górnego Śląska 3-1. Ów mecz jest na tę chwilę godny odnotowania, gdyż ... Rafał Boguski, od tamtego momentu aż do dzisiaj, jest ostatnim piłkarzem aktualnych mistrzów Polski, który strzelił gola w ekstraklasie Górnikowi. Stało się tak dlatego, że w sezonie 2009/10 rywale, z którymi przyjdzie nam się zmierzyć w najbliższą niedzielę, toczyli boje w lidze niżej; a także dlatego, że rok później ani razu nie potrafił z nimi zwyciężyć Robert Maaskant (0-1;0-2).

(MARCIN)

Źródło: WislaLive.pl

Mecze pierwszej drużyny Wisły z rezerwą Górnika

Bilans wszystkich meczów

• Najwyższe zwycięstwo: 3:1
• Najwyższa porażka: ---
• Wszystkie mecze: ZOBACZ

Strzelcy bramek

Piłkarze i trenerzy obu klubów

Uwagi:

• Trener drużyn młodzieżowych i rezerwy.

Frekwencja

Źródło: Opracowanie własne.

Zobacz też

• Górnik Zabrze - Stara zgoda