Daniel Dubicki

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 18:17, 20 lut 2011; Ole (Dyskusja | wkład)

(różn) ← Poprzednia wersja | Aktualna wersja (różn) | Następna wersja → (różn)

**Daniel Dubicki**
Kariera klubowa

Informacje o zawodniku
kraj	Polska
pseudonim	"Dubi"
urodzony	25 maja 1975, Gdynia
wzost/waga	176 cm/ 72 kg
pozycja	napastnik
sukcesy	4xMP: ŁKS: (1997/98) Wisła: (1998/99; 2002/03; 2003/04) PP: (2002/03)
Sezon	Drużyna	Mecze	Gole
1991	Zatoka Puck
1991/92-1994/95	Bałtyk Gdynia	74	10
1994/95-1997/98	ŁKS Łódź	82	14
1997/98	Wisła Kraków	15(15)	3
1998/99	Wisła Kraków	25(35)	3(5)
1999/00	Wisła Kraków	4(4)	0
1999/00	Ruch Chorzów	10	0
1999/00	Zagłębie Lubin	13	5
2000/01	Pogoń Szczecin	18	1
2001/02	Widzew Łódź	11	0
2002/03	Wisła Kraków	10(18)	0(3)
2003/04	Wisła Kraków	11(17)	3(4)
2003/04	Górnik Polkowice	9	1
2004/05	Podbeskidzie Bielsko-Biała	15	1
2005/06	Kmita Zabierzów
2005/06	Start Mrzezino
2006/07	Start Mrzezino
2006/07	Orkan Rumia
2007/08	Orkan Rumia
2008/09	Orkan Rumia	17	0
2009/10	Start Mrzezino
W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.

Daniel Dubicki urodził się 25 maja 1975 w Gdyni. Jest wychowankiem Zatoki Puck, ale pierwsze poważne doświadczenia piłkarskie zdobywał w barwach Bałtyku Gdynia. Jako zawodnik tego klubu zadebiutował na II-ligowych boiskach w wieku 16 lat i 5 miesięcy. Nieco później, 20 czerwca 1992 roku, jako 17-latek, stał się sprawcą tzw. „cudu w Oławie” – wspominane do dziś zwycięstwo 1:0 z Moto-Jelczem w ostatniej kolejce uchroniło Bałtyk od niemal pewnej degradacji. W drużynie biało – niebieskich rozegrał 74 mecze, strzelił 10 goli.

Wiosną 1995 roku Dubicki przeniósł się do ŁKS-u, gdzie był podstawowym zawodnikiem (84 występy, 14 bramek). W najwyższej klasie rozgrywkowej zadebiutował 1 kwietnia 1995 roku w wyjazdowym meczu z Rakowem Częstochowa (1-1). Z łódzkim klubem zdobył swoje pierwsze mistrzostwo Polski (1997/98), chociaż rundę wiosenną tego sezonu spędził już w Wiśle Kraków. Wisła zapłaciła za niego niebotyczną wówczas kwotę 14 miliardów starych złotych (inną podawaną kwotą jest 600 000 niemieckich marek).

W barwach „Białej Gwiazdy” zadebiutował 7 marca 1998 roku meczem 18. kolejki z GKS-em Katowice (2:0) przy Reymonta – zagrał w II połowie, zmieniając Ryszarda Czerwca. W rundzie wiosennej wystąpił 15 razy, strzelił 3 bramki. W kolejnym sezonie (1998/1999) wystąpił w 25 meczach, zdobył 3 gole. Dobrze zaprezentował się meczach Pucharu UEFA trafiając do siatki Newtown AFC 29 lipca 1998 roku oraz Trabzonsporu Kulubu 11 sierpnia 1998 roku. Należał do wyróżniających się zawodników w pamiętnym, dramatycznym w skutkach, meczu z Parmą (3 listopada 1998), drużyną, która później zdobyła Puchar UEFA. Z czasem Daniel coraz częściej wchodził z ławki, w lidze tylko 13 razy pojawił się w podstawowym składzie. Na koniec sezonu mógł jednak świętować z Wisłą swoje drugie mistrzostwo Polski.

Słaba skuteczność spowodowała, że po czterech kolejkach sezonu 1999/2000 Dubicki pożegnał się z Wisłą - został wypożyczony do Ruchu Chorzów, dla którego nie zdobył ani jednego gola. Chorzowianie zimą zrezygnowali więc z jego usług i Dubicki trafił na wypożyczenie do Zagłębia Lubin, gdzie w rundzie wiosennej strzelił 5 goli i był wyróżniającym się zawodnikiem. Nie pomogło mu to odzyskać miejsca w Wiśle. Następny sezon (2000/2001) spędził w Pogoni Szczecin, w której barwach zagrał 18 razy i zdobył zaledwie jedną bramkę. Na koncie zapisał sobie jednak tytuł wicemistrza Polski.

Na początku sezonu 2001/2002 powrócił do Krakowa, gdzie ponownie okazał się niepotrzebny. Wybawieniem dla tułacza okazała się oferta z Widzewa. Jesienią zagrał dla łodzian 11 razy, nie zdobywając ani jednej bramki. Na domiar złego podczas zimowych przygotowań doznał skomplikowanego złamania ręki, co wykluczyło go z wiosennych meczów. 8 maja 2002 roku Widzew ogłosił, że rezygnuje z jego usług.

Zdesperowany, pojawił się w Krakowie, licząc na podjęcie treningów z Wisłą. Nie przeszkodziło mu to procesować się z Wisłą o zaległe premie w wysokości 24 tysięcy złotych. Mimo odwołań ze strony klubu sąd uznał racje zawodnika (15 maja 2002 roku) i Wisła musiała wypłacić mu żądaną kwotę.

Dubicki trafił do drużyny rezerw prowadzonej przez Antoniego Szymanowskiego. Wraz z nim znalazł się tam m.in. Łukasz Sosin. Podczas treningów zaimponował ogromną pracowitością i skutecznością. Jego dobra postawa w drugiej drużynie zbiegła się z kontuzją Tomasza Frankowskiego. Sztab szkoleniowy Wisły uznał, że w sytuacji, gdy brakowało napastników, Dubicki mógł wypełnić lukę w ataku. 4 sierpnia 2002 roku Daniel znalazł się w meczowej „18” na mecz w Jaworznie, ale ze Szczakowianką (1:1) jeszcze nie zagrał.

Ponowny występ w barwach Wisły zanotował dopiero w spotkaniu z Ruchem (5:2) przy Reymonta 9 sierpnia 2002 roku – na boisku pojawił się 8 minut przed końcem spotkania zmieniając debiutującego Marcina Kuźbę. Dwa dni później wystąpił przeciw Wieczystej w meczu rezerw, zdobywając dwie bramki i notując dwie asysty. W ataku partnerował mu wówczas Paweł Brożek.

Skuteczność w meczach drugiej drużyny spowodowała, że „Dubi” został zgłoszony do rozgrywek w europejskich pucharach. Już 15 sierpnia zdobył gola w meczu z północnoirlandzkim Glentoranem. Było to jego pierwsze trafienie dla Wisły w meczu o punkty od 8 maja 1999 roku, gdy pokonał bramkarza GKS-u Bełchatów. Występy w roli zmiennika w pierwszej drużynie Dubicki przeplatał grą w rezerwach, cały czas imponując skutecznością.

Nie zawodził też w pucharach. 14 listopada 2002 roku rozegrał spotkanie, dzięki któremu na stałe zapisał się w kronikach Wisły i w sercach kibiców. Pisaliśmy wówczas: „Wisła po wielkim meczu, który na długo pozostanie w naszej pamięci, pokonała włoską Parmę aż 4:1 i awansowała do 3. rundy Pucharu UEFA. Po regulaminowym czasie gry widniał wynik 2:1, co oznaczało dogrywkę. W dodatkowych 30 minutach na listę strzelców wpisali się Żurawski i Dubicki. Daniel Dubicki był zresztą jednym z bohaterów tego spotkania: to po jego wejściu padła pierwsza bramka dla Wisły, która dodała otuchy zawodnikom Henryka Kasperczaka. Dubi zaś zagrał takie 50 minut, jakby miały to być ostatnie w jego karierze! Parma w Krakowie zresztą wyraźnie Dubickiemu leży, 4 lata temu ten sam zawodnik toczył niesamowite boje z Lillianem Thuramem. Włosi byli po meczu załamani, a wiślacy wraz z kibicami przeżywali ogromną radość.”

Wisła - Parma 4:1

Warto przypomnieć, że w krakowskim meczu z Parmą, Daniel Dubicki pojawił się na ławce rezerwowych Wisły tylko dlatego, że kontuzji doznał Paweł Brożek, wówczas etatowy zmiennik czołowych napastników. "Dubi" wykorzystał swoją szansę, ożywiając grę "Białej Gwiazdy", co doprowadziło do końcowego sukcesu. - Cieszę się, że trener Kasperczak mi zaufał, a ja odwdzięczyłem mu się bramką – powiedział po spotkaniu.

W lidze nie wiodło się Danielowi tak dobrze, jak w pucharach. Nie zdobył ani jednej bramki, zaczęły pojawiać się głosy, że jego czas w Krakowie dobiega końca. Coraz częściej grywał tylko w rezerwach. (Należy tu podkreślić, że to w dużej mierze dzięki niemu druga drużyna awansowała do III ligi.) Latem sięgnął z Wisłą po swój trzeci mistrzowski tytuł, a jesienne występy i trzy gole zapewniły mu też prawo do tytułu po sezonie 2003/2004, choć zimą 2004 rozstał się z „Białą Gwiazdą”, przenosząc się na rundę wiosenną do Górnika Polkowice.

Po zakończeniu sezonu, w lipcu 2004 roku, znów pojawił się w Krakowie. - Raczej tu nie zostanę. Znam swoje miejsce i wiem, że na grę w Wiśle raczej nie ma szans. Na razie pracuję z trenerem Antonim Szymanowskim i "łapię" formę. Czuję się trochę nieswojo. Mam trzydziechę na karku, a trenuję z osiemnastolatkami. Dobrze, że chociaż nie mówią mi per "pan" – wyznał Gazecie Wyborczej 13 lipca 2004 roku. - Przed przyjazdem zakładałem, że raczej z pierwszą drużyną nie będę trenował. Przecież już od stycznia byłem na wypożyczeniu w Górniku. Teraz przygotowuję się do gry w kolejnym klubie i myślę, że w najbliższym czasie coś powinno się już rozstrzygnąć w tej kwestii. Najkonkretniejszą ofertę przedstawił mi Górnik Łęczna, rozmawiałem już nawet z "Bobem" Kaczmarkiem. Czekam na rozwój wydarzeń.

Oferta z Łęcznej okazała się wkrótce nieaktualna ze względu na wymagania finansowe zawodnika. Pojawiły się jednak inne propozycje – najpierw z Podbeskidzia Bielsko – Biała, potem z Apoelu Nikozja. Dubicki podpisał nawet umowę z Podbeskidziem i wystąpił w jednym sparingu (bielszczanie ulegli w nim 0:1 Zagłębiu Sosnowiec.) Pod koniec lipca ostatecznie wybrał bardziej korzystną ofertę działaczy z Nikozji. Na Cyprze jednak nie zagrał, choć podjął już treningi z drużyną i podpisał wstępny kontrakt - Apoel nie wywiązał się bowiem ze złożonych obietnic. Z prezesem Podbeskidzia, Stanisławem Piecuchem, był umówiony, że w razie niepowodzenia na Cyprze zamelduje się w jego klubie, dlatego z Wyspy Afrodyty udał się więc wprost do Bielska. W drugoligowym Podbeskidziu Dubicki spędził sezon 2004/2005.

Latem 2005 roku przeniósł się do Zabierzowa – w miejscowym Kmicie zakotwiczył na rundę jesienną. Coraz częściej jednak dawały o sobie znać dolegliwości zdrowotne. To spowodowało, że zimą 2005 roku Dubicki ogłosił zakończenie zawodowej kariery. Z piłką się jednak nie rozstał. Cały rok 2006 grał amatorsko w Starcie Brzezino, a wiosną 2007 roku przeniósł się do Orkana Rumia, gdzie przez pewien czas pełnił nawet funkcję trenera (mianowany 17. kwietnia 2007 roku, po dymisji Andrzeja Busslera).

W Orkanie – obecnie III liga, grupa pomorsko-zachodniopomorska - Daniel grał do końca sezonu 2008/2009, jako pomocnik. W barwach niebiesko - żółto - czerwonych pojawiał się w koszulce z numerem 9. Pełnił też funkcję II trenera. W sezonie 2008/2009 33-letni "Dubi" wystąpił we wszystkich dotychczasowych spotkaniach, w pięciu z nich przebywał na boisku w pełnym wymiarze czasowym.

Na początku sezonu 2009/10 został ponownie zawodnikiem Startu Mrzezino.

wislakrakow.com
(dorotja)

Historia występów w barwach Wisły Kraków

Podział na sezony:

Sezon	Rozgrywki	M	0-90
1997/1998	Ekstraklasa	15	5	9	1	3	1
1998/1999	Ekstraklasa	25	4	9	12	3	5
1998/1999	Puchar UEFA	8	3	2	3	2	1
1998/1999	Puchar Polski	2	2
1999/2000	Ekstraklasa	4			4
2002/2003	Ekstraklasa	10		2	8
2002/2003	Puchar UEFA	5			5	2
2002/2003	Puchar Polski	3	1		2	1
2003/2004	Ekstraklasa	11	4	2	5	3	3
2003/2004	Liga Mistrzów	4	1		3	1	1
2003/2004	Puchar Polski	1			1
2003/2004	Puchar UEFA	1			1		1
Razem	Ekstraklasa (I)	65	13	22	30	9	9
	Puchar UEFA (PU)	14	3	2	9	4	2
	Puchar Polski (PP)	6	3		3	1
	Liga Mistrzów (LM)	4	1		3	1	1
RAZEM		89	20	24	45	15	12

Lista wszystkich spotkań:

Roz.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Wyn.
I	1998.03.07	Dom	GKS Katowice	2-0
I	1998.03.21	Dom	ŁKS Łódź	1-0
I	1998.04.04	Dom	Lech Poznań	2-0
I	1998.04.08	Wyjazd	Zagłębie Lubin	2-1
I	1998.04.11	Dom	Górnik Zabrze	2-1
I	1998.04.18	Dom	Widzew Łódź	6-0
I	1998.04.25	Wyjazd	Odra Wodzisław Śląski	1-1
I	1998.05.02	Dom	Raków Częstochowa	3-0
I	1998.05.09	Wyjazd	Ruch Chorzów	0-1
I	1998.05.16	Dom	Polonia Warszawa	3-0
I	1998.05.20	Wyjazd	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	2-1
I	1998.05.30	Dom	Pogoń Szczecin	3-0
I	1998.06.03	Wyjazd	Stomil Olsztyn	3-0
I	1998.06.06	Dom	Wisła Płock	5-0
I	1998.06.09	Wyjazd	Amica Wronki	0-2
PU	1998.07.22	Wyjazd	AFC Newtown	0-0
I	1998.07.26	Dom	Odra Wodzisław Śląski	2-1
PU	1998.07.29	Dom	AFC Newtown	7-0
I	1998.08.02	Wyjazd	Polonia Warszawa	3-1
PU	1998.08.11	Dom	Trabzonspor Kulübü	5-1
I	1998.08.21	Dom	Lech Poznań	2-1
PU	1998.08.25	Wyjazd	Trabzonspor Kulübü	2-1
I	1998.08.29	Wyjazd	Ruch Radzionków	1-1
I	1998.09.09	Dom	Amica Wronki	1-0
I	1998.09.12	Wyjazd	GKS Katowice	2-1
PU	1998.09.15	Wyjazd	NK Maribor	2-0
I	1998.09.19	Dom	Legia Warszawa	4-1
I	1998.09.23	Wyjazd	Stomil Olsztyn	2-1
I	1998.09.26	Wyjazd	GKS Bełchatów	3-0
PU	1998.09.29	Dom	NK Maribor	3-0
I	1998.10.04	Dom	Widzew Łódź	3-1
PP	1998.10.13	Wyjazd	JKP Jelenia Góra	3-1
I	1998.10.17	Dom	Ruch Chorzów	4-1
PU	1998.10.20	Dom	Parma Parma	1-1
I	1998.10.24	Wyjazd	ŁKS Łódź	3-0
I	1998.10.30	Dom	Górnik Zabrze	2-1
PU	1998.11.03	Wyjazd	Parma Parma	1-2
PP	1998.11.07	Wyjazd	RKS Radomsko	1-3
I	1998.11.14	Wyjazd	Pogoń Szczecin	4-0
I	1998.11.18	Dom	Zagłębie Lubin	0-1
I	1999.02.27	Wyjazd	Odra Wodzisław Śląski	2-0
I	1999.04.03	Wyjazd	Lech Poznań	3-1
I	1999.04.11	Dom	Ruch Radzionków	6-0
I	1999.04.23	Dom	GKS Katowice	4-1
I	1999.05.08	Dom	GKS Bełchatów	4-0
I	1999.05.12	Wyjazd	Widzew Łódź	0-1
I	1999.05.15	Wyjazd	Ruch Chorzów	1-1
I	1999.05.22	Dom	ŁKS Łódź	1-1
I	1999.05.26	Wyjazd	Górnik Zabrze	2-2
I	1999.05.29	Dom	Pogoń Szczecin	4-0
I	1999.07.18	Wyjazd	Odra Wodzisław Śląski	3-0
I	1999.07.25	Dom	Wisła Płock	3-1
I	1999.07.31	Wyjazd	Widzew Łódź	4-3
I	1999.08.15	Wyjazd	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	2-1
I	2002.08.09	Dom	Ruch Chorzów	5-2
PU	2002.08.15	Wyjazd	Glentoran Belfast	2-0
I	2002.08.18	Wyjazd	Zagłębie Lubin	4-1
I	2002.08.24	Dom	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	1-1
PU	2002.09.19	Wyjazd	NK Primorje	2-0
PU	2002.11.14	Dom	Parma Parma	4-1
I	2002.11.17	Wyjazd	Widzew Łódź	4-2
I	2002.11.23	Dom	Lech Poznań	3-2
PP	2002.12.01	Dom	Ceramika Opoczno	5-0
PU	2003.02.20	Wyjazd	Lazio Rzym	3-3
PU	2003.03.05	Dom	Lazio Rzym	1-2
I	2003.03.16	Wyjazd	Ruch Chorzów	3-0
I	2003.03.22	Dom	Zagłębie Lubin	4-1
I	2003.04.05	Wyjazd	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	0-2
I	2003.04.12	Wyjazd	Pogoń Szczecin	1-0
PP	2003.04.16	Wyjazd	Widzew Łódź	2-1
I	2003.04.19	Dom	Górnik Zabrze	4-0
PP	2003.05.07	Dom	Wisła Płock	0-1
LM	2003.07.30	Dom	Omonia Nikozja	5-2
PP	2003.08.02	Wyjazd	Arka Gdynia	0-2
LM	2003.08.06	Wyjazd	Omonia Nikozja	2-2
I	2003.08.09	Wyjazd	Górnik Polkowice	2-0
LM	2003.08.13	Wyjazd	Anderlecht Bruksela	1-3
I	2003.08.16	Dom	Świt Nowy Dwór Mazowiecki	4-0
I	2003.08.22	Dom	Górnik Zabrze	2-0
LM	2003.08.26	Dom	Anderlecht Bruksela	0-1
I	2003.08.30	Wyjazd	Amica Wronki	0-2
I	2003.09.13	Dom	Wisła Płock	3-1
I	2003.09.19	Wyjazd	Legia Warszawa	1-4
I	2003.09.28	Dom	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	3-2
I	2003.10.04	Wyjazd	Widzew Łódź	3-1
I	2003.10.19	Dom	GKS Katowice	5-0
I	2003.10.24	Wyjazd	Odra Wodzisław Śląski	2-3
I	2003.11.09	Wyjazd	Polonia Warszawa	5-2
PU	2003.11.27	Dom	Valerengens Valerengens	0-0