Rekordowa seria nieprzegranych meczów

Z Historia Wisły

Ligowa seria Wisły Kraków - meczów bez porażki na własnym stadionie - została powstrzymana 11 listopada 2006 r. Trwała ponad pięć lat od meczu z KSZO Ostrowiec Świętokrzyski 16 września 2001 r. (0-1), do spotkania z GKS-em Bełchatów (2-4).

Oto wszystkie nieprzegrane mecze Wisły Kraków:

Bilans:

Zwycięstwa: 60
Remisy: 13
Bramki: 184-39

Przypomnimy, że poprzedni "rekord Polski" - pod względem meczów bez porażki na własnym stadionie - należał do warszawskiej Legii, która w okresie od 20.06.1992 do 29.04.1995 r. nie przegrała przy Łazienkowskiej 48. kolejnych spotkań.

Spis treści

1 Najdłużej trwające serie nieprzegranych meczów u siebie
2 Źródła
- 2.1 Rekordy Białej Gwiazdy: Twierdza przy Reymonta, czyli rekordowa seria nieprzegranych meczów ligowych
- 2.2 Rekordy Białej Gwiazdy: Niepokonani
3 Zobacz także

Najdłużej trwające serie nieprzegranych meczów u siebie

121 — Real Madryt od 17 lutego 1957 do 7 marca 1965
112 — Steaua Bukareszt od 21 listopada 1989 do 18 sierpnia 1996
93 — PSV Eindhoven od 17 września 1983 do 19 marca 1989
92 — FC Nantes od 15 maja 1976 do 7 kwietnia 1981
88 — Torino F.C. od 31 stycznia 1943 do 6 listopada 1949
86 — Chelsea Londyn od 20 marca 2004 do 26 października 2008
77 — Celtic Glasgow od 22 sierpnia 2001 do 21 kwietnia 2004
73 — Wisła Kraków od 30 września 2001 do 28 października 2006
71 — Juventus Turyn od 30 stycznia 1932 do 29 marca 1936
70 — Olympiakos Pireus od 5 października 1997 do 27 stycznia 2002
67 — FC Barcelona od 4 marca 1973 do 20 lutego 1977

Źródła

Źródło własne
en.wikipedia.org

Rekordy Białej Gwiazdy: Twierdza przy Reymonta, czyli rekordowa seria nieprzegranych meczów ligowych

Na początku XXI wieku Wisła Kraków stała się prawdziwym hegemonem na krajowym podwórku. Swoją wyższość nad rywalami prezentowała zarówno w meczach wyjazdowych, jak i na własnym boisku. W latach 2001 – 2006 obiekt przy Reymonta stał się prawdziwą twierdzą, a Biała Gwiazda zanotowała wspaniałą serię 73 meczów bez porażki na własnym obiekcie, czym na stałe zapisała się w historii polskiego i światowego futbolu.

01.04.2020r.

Jakub Sumera

Do sezonu 2001/2002 Biała Gwiazda przystępowała jako aktualny mistrz Polski. W ramach eliminacji do Ligi Mistrzów pod Wawel zawitała drużyna słynnej FC Barcelony, a wielu znawców futbolu wieszczyło krakowianom dotkliwą porażkę w starciu z hiszpańskim gigantem. Po niezwykle zaciętym i wyrównanym widowisku, w którym gospodarze aż trzykrotnie obejmowali prowadzenie, w finalnym rozrachunku minimalnie lepsza okazała się drużyna ze stolicy Katalonii, zwyciężając 4:3. Mimo porażki, Wiślacy wysłali jasny sygnał, że przy Reymonta żadna drużyna nie może liczyć na łatwą przeprawę.

30 września 2001 roku Wisła podejmowała zespół łódzkiego Widzewa. Po trudnym meczu i bramkach Olgierda Moskalewicza i Macieja Żurawskiego, spotkanie zakończyło się wynikiem 2:0, a podopieczni Franciszka Smudy mogli cieszyć się z trzech punktów. Tym spotkaniem Wiślacy rozpoczęli serię, która miała potrwać przez najbliższe pięć lat…

Piłkarski rollercoaster

Biała Gwiazda rozegrała przy Reymonta w tym czasie kilka pamiętnych meczów, w trakcie których wykazywała się wyrachowaniem i walką o każdy centymetr boiska od pierwszej do ostatniej minuty. Za jedno z takich spotkań niewątpliwie można uznać to z września 2003 roku, kiedy Wisła podejmowała ówczesnego wicemistrza Polski - Groclin Dyskobolię Grodzisk Wielkopolski. Mecz pomiędzy oboma zespołami okrzyknięty został jako absolutny hit, co niewątpliwie na murawie potwierdzili piłkarze. Od samego początku tempo spotkania stało na bardzo wysokim poziomie, a kibice zgromadzeni na trybunach szybko przeżyli szok, bo już w 2. minucie Grzegorz Rasiak wyprowadził gości na prowadzenie. Nie minęły cztery minuty, a na tablicy wyników widniał rezultat 2:0 dla przyjezdnych. Tym razem piłkę do siatki Adama Piekutowskiego skierował Radosław Sobolewski. W 10. minucie Groclin był bardzo blisko podwyższenia rezultatu, lecz Marcin Zając nie zdołał trafić do pustej bramki.

Wybici z rytmu i lekko oszołomieni Wiślacy, starali się jak najszybciej wrócić do gry. W 21. minucie sygnał do ataku dał niezawodny Maciej Żurawski i zdobył bramkę kontaktową. Z każdą kolejną akcją piłkarze trenera Henryka Kasperczaka nabierali pewności siebie i jeszcze przed przerwą zdołali wyrównać stan pojedynku, a drugie trafienie tego dnia zanotował Żurawski. Po przerwie gospodarze za wszelką cenę poszukiwali bramki, która pozwoliłaby im objąć prowadzenie i konsekwentnie stwarzali zagrożenie pod bramką Mariusza Liberdy, co w 79. minucie przyniosło zamierzony efekt. Po zespołowej akcji, piłka trafiła pod nogi Pawła Brożka, który bez większych problemów zapakował ją do siatki, czym zapewnił swojej drużynie zwycięstwo 3:2.

Zwycięstwo w Derbach Stulecia i koniec pięknej serii

28 października 2006 roku na stadionie Wisły odbyły się jubileuszowe Derby Krakowa, co miało związek z obchodami stulecia obu krakowskich klubów. Atmosfera piłkarskiego święta, którą można było poczuć na trybunach, szybko udzieliła się również piłkarzom. Nie minęła minuta, a Marcin Cabaj, po niesygnalizowanym strzale Clébera z dystansu, musiał wyjmować piłkę z własnej bramki. Biała Gwiazda poszła za ciosem i do przerwy dołożyła jeszcze dwa trafienia. W 28. minucie Marek Zieńczuk bardzo dobrze dośrodkował spod linii końcowej, a kapitalnym strzałem głową popisał się Paweł Brożek. Natomiast trzy minuty przed końcem regulaminowego czasu pierwszej połowy arbiter dopatrzył się przewinienia zawodnika gości we własnym polu karnym i wskazał na jedenasty metr. Do piłki podszedł Cléber, który pewnym strzałem pokonał Cabaja. Po przerwie gospodarze spokojnie kontrolowali boiskowe wydarzenia, a wynik 3:0 utrzymał się do końca spotkania.

Jak się później okazało, derbowe zwycięstwo było ostatnim spotkaniem, w którym krakowianie nie znaleźli pogromcy. 11 listopada 2006 roku Wisła podejmowała ówczesną rewelację rozgrywek – GKS Bełchatów. Brunatni rozegrali fantastyczne zawody i pewnie pokonali krakowian 4:2, przerywając tym samym ich fantastyczną serię.

Rekord, który poszedł w świat

Wyjątkowa seria zakończyła się na 73 nieprzegranych ligowych spotkaniach Wiślaków na własnym obiekcie, którzy w tym czasie 60-krotnie zwyciężali, a 13 pojedynków kończyli podziałem punktów, co jest absolutnym rekordem w polskiej lidze. Wcześniejszy należał do warszawskiej Legii, która w latach 1992 – 1995 pozostawała niepokonana przy Łazienkowskiej w 48 spotkaniach. Osiągnięcie Białej Gwiazdy zostało również dostrzeżone w skali światowej, o czym świadczyć może fakt, że przez długi czas zajmowała ona ósmą pozycję wśród klubów z podobną serią, wyprzedzając takie marki, jak Juventus FC czy Olimpiakos Pireus.

Rekordy Białej Gwiazdy: Niepokonani

Wisła Kraków na początku XXI wieku była bezsprzecznie jedną z najlepszych drużyn występujących w rozgrywkach najwyższej klasy rozgrywkowej w Polsce. W październiku 2003 roku rozpoczęła się niesamowita seria Wiślaków, która trwała aż do maja 2005 roku. W tym czasie piłkarze krakowskiej Wisły nie doznali porażki w I lidze!

08.04.2020r.

Arek Warchał

Piłkarze Białej Gwiazdy w 10. kolejce sezonu 2003/2004 mierzyli się w wyjazdowym spotkaniu z Odrą Wodzisław Śląski. W składzie krakowskiej drużyny mogliśmy wówczas zobaczyć takie gwiazdy polskiej ligi jak chociażby Maciej Żurawski, Tomasz Frankowski czy Paweł Brożek. Wydawało się, że zdecydowanym faworytem tej potyczki będą zawodnicy prowadzeni wówczas przez trenera Henryka Kasperczaka, jednak mecz o wiele lepiej rozpoczął się dla gospodarzy, którzy już w 13. minucie strzelili pierwszą bramkę. Później udało im się zdobyć dwie kolejne. Do przerwy krakowianie przegrywali aż 0:3. Druga połowa to zdecydowanie lepsza gra krakowskiego zespołu, co przełożyło się na zdobycze bramkowe. Najpierw Piotr Brożek strzelił gola na 1:3, a następnie Maciej Żurawski z rzutu karnego pokonał bramkarza Odry. Jednak była to ostatnia bramka w tamtym meczu i ostatecznie piłkarze Wisły Kraków musieli uznać wyższość rywala, przegrywając 2:3. W kolejnym ligowym meczu Wiślacy mierzyli się z Górnikiem Łęczna. Chyba nikt nie spodziewał się wówczas, że właśnie od tego spotkania rozpocznie się jedna z bardziej niesamowitych serii w historii Wisły Kraków.

Początek fantastycznej serii

Wiślacy do meczu z Górnikiem Łęczna przystępowali jako zdecydowani faworyci, lecz jak pokazała poprzednia potyczka, żadnego rywala absolutnie nie można było lekceważyć. Mimo wszystko krakowianie w tamtym meczu rozgrywanym 30 października 2003 roku pokazali swoją siłę i zaangażowanie, co przyczyniło się do wysokiego zwycięstwa. Piłkarze Białej Gwiazdy zwyciężyli aż 4:0 i każdym kolejnym meczu udowadniali, że to właśnie Wisła Kraków jest zdecydowanym faworytem do zdobycia kolejnego w swojej historii mistrzostwa Polski. Wygrany mecz z Górnikiem Łęczna miał miejsce w 11. kolejce najwyższej klasy rozgrywkowej w Polsce. Do końca sezonu pozostało wówczas jeszcze do rozegrania piętnaście meczów. Zawodnicy krakowskiego klubu wykazywali się w nich niesamowitymi umiejętnościami i chęcią zwycięstwa. Do końca rozgrywek zwyciężyli jeszcze w aż trzynastu ligowych meczach, po drodze dwukrotnie remisując – najpierw z Wisłą Płock, a później z Lechem Poznań. Sezon 2003/2004 piłkarze krakowskiego klubu zakończyli oczywiście na pierwszym miejscu w ligowej tabeli z dorobkiem 65 punktów.

Walka o miejsce w składzie

Sezon 2004/2005 to prawdziwa dominacja Wisły Kraków w ligowych rozgrywkach. Wiślacy nowy sezon rozpoczęli od efektownej wygranej nad Górnikiem Łęczna 5:1, a w linii ofensywnej klubu po raz kolejny brylowali Maciej Żurawski oraz Tomasz Frankowski. Krakowianie pierwsze ligowe punkty stracili dopiero w szóstej kolejce, kiedy to mierzyli się z nieistniejącą już dzisiaj Amicą Wronki – wówczas mecz zakończył się wynikiem 1:1. Piłkarze krakowskiego klubu co prawda nie zagarnęli całej puli w tej rywalizacji, jednak co najistotniejsze – nadal nie przegrali meczu, co powodowało, że seria kolejnych meczów bez porażki w lidze trwała nadal. I jak się później okazało, trwać miała jeszcze przez długi czas. A to dlatego, że grze Wiślaków towarzyszyło niesamowite zaangażowanie i walka od pierwszej do ostatniej minuty. Żaden z piłkarzy krakowskiej Wisły nie mógł pozwolić sobie na to, by przejść obojętnie obok meczu, ponieważ w drużynie panowała niesamowita rywalizacja o każdą pozycję w wyjściowym składzie, przez co każdy zawodnik musiał z meczu na mecz pokazywać swoją przydatność dla zespołu.

Ostatni przystanek: Warszawa

Niestety, każda seria kiedyś musi mieć swój koniec. Tak też było tym razem. Wiślacy w wielu ligowych spotkaniach udowadniali, że po raz kolejny są zdecydowanym faworytem do wygrania rozgrywek i nie pozwalali przeciwnikom na zdobycie pełnej puli punktów. Jednak 22 maja 2005 roku w meczu 23. kolejki Idea Ekstraklasy, Wisła Kraków mierzyła się w wyjazdowym meczu z Legią Warszawa. Podopieczni trenera Wernera Lički fatalnie rozpoczęli potyczkę z warszawskim zespołem i po niewiele ponad pół godzinie gry, przegrywali już 0:3. W drugiej połowie Legioniści dorzucili jeszcze dwie bramki i na tablicy wyników widniał wynik 5:0 dla warszawskiej Legii. W końcówce meczu Maciej Żurawski pokonał Artura Boruca, który bronił wówczas dostępu do bramki warszawiaków, jednak było to wszystko, na co stać było Wiślaków podczas trwania tamtej potyczki. „Z drużyną trzeba być nie tylko wtedy, gdy się wygrywa, ale też w takich ciężkich chwilach jak ta. Porażka na pewno boli, ale trzeba podnieść czoło do góry i walczyć dalej” - mówił po przegranej zawodnik krakowskiej Wisły, Arkadiusz Głowacki.

Piłkarze krakowskiej Wisły zanotowali łącznie aż 38 kolejnych meczów bez porażki w pierwszoligowych rozgrywkach. Żadnemu klubowi do dzisiaj nie udało się osiągnąć lepszego wyniku.

Źródło: wisla.krakow.pl