Andrzej Sykta

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 13:07, 12 lut 2015

Andrzej Jan Sykta

Informacje o zawodniku
kraj	Polska
urodzony	09.09.1940, Kraków
wzost/waga	168/68
pozycja	napastnik, pomocnik
reprezentacja	2A
sukcesy	PP 1967
Kariera klubowa
Sezon	Drużyna	Mecze	Gole
1950-1959	Nadwiślan
1959-1968	Wisła Kraków	187(242)	40(57)
1968-1971	Motor Lublin
1972	Wisłoka
1972-1973	AC Cambrai
1973-1974	US Creteil
W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.

Andrzej Sykta - urodzony 09.09.1940 w Krakowie, piłkarz Wisły, napastnik, reprezentant Polski.

LEGENDY BIAŁEJ GWIAZDY - Andrzej Sykta

Marco / WislaLive.pl / FORZA WISŁA

Andrzej Sykta blisko dekadę z dumą reprezentował barwy Białej Gwiazdy. Niezwykle utalentowany, ofensywnie usposobiony zawodnik rozegrał dla klubu z Reymonta 187 spotkań, w których zdobył 40 bramek. Statystyka równie imponująca, co umiejętności gracza, który - jak sam przyznaje - piłkarsko nie czuje się do końca spełniony. Przypadek? Zrządzenie losu? A może... tak miało być? Przed Wami historia wielkich możliwości, które nie miały szans na lot do krainy snu.

ULICZNE POCZĄTKI

Andrzej Sykta urodził się dokładnie 9 września 1940 roku w Krakowie. Czas okupacji niemieckiej nie był przyjacielem udanego dzieciństwa, rozrywek było jak na lekarstwo. Szczęśliwie to jakość, a nie ilość ma wartość, a że futbol jako forma spędzania wolnego czasu posiada wszelkie możliwe znaki "Q", wybór naszego bohatera wydawał się ze wszech miar trafny: Nie było wtedy innego zajęcia, wszystko opierało się o piłkę. Grało się na boisku, na plantach, na ulicy. Sport był wtedy taką odskocznią od szarości dnia codziennego. Jako "ulicznicy" graliśmy w rozgrywkach dzikich drużyn. Wiele godzin spędzało się również w tzw. "świetlicy", która znajdywała się przy każdym niemal klubie. Tam graliśmy w pin-pong, bilard, słuchaliśmy radia...no tak, bo tylko tam ono się znajdowało...

Klubem wybranym, bo najbliższym, był Nadwiślan. To tam młody Andrzej stawiał swoje pierwsze piłkarskie kroki, tam przeżywał pierwsze wzloty i upadki, tam podpisał pierwszą w swoim życiu umowę: To było takie naturalne przejście, z kolegami spędzaliśmy tam kupę wolnego czasu i w momencie tworzenia grupy trampkarskiej po prostu dostaliśmy propozycję gry w Nadwiślanie. Podpisaliśmy aneksy i tak to się wszystko zaczęło. Moim pierwszym trenerem był Pan Bogusław Łodziak.

Pan Andrzej pamięta nie tylko pierwszego, ale i pozostałych swoich szkoleniowców z lat młodości, niemniej jednak nie uważa, by któryś z nich odcisnął na nim jakieś swe szczególne piętno. Jak twierdzi, umiejętności w tamtych czasach doskonaliły się samoistnie - poprzez częstą grę. Ta zaś ruszała równo z dzwonkiem kończącym lekcje. To właśnie ów drażniący dźwięk oraz kawałek wolnej przestrzeni był swoistym sacrum, połączeniem idealnym stanowiącym źródło szczęścia dla niezliczonej rzeszy, żądnych piłkarskiego upojenia, chłopięcych dusz.

PRZEZ FLORIAŃSKĄ NA REYMONTA

Juniorskie lata były dla utalentowanego Sykty czasem - śmiało rzec można - przełomowym. Liczne powołania od selekcjonera Karola Bieleckiego do reprezentacji juniorów Krakowa, były bowiem ogromną szansą na autopromocję, wpadnięcie w oko futbolowym decydentom. Szybki jak błyskawica łącznik z Nadwiślana swoimi kolejnymi ponadprzeciętnymi występami wywarł spore wrażenie na działaczach...Cracovii. Kilka tygodni pobytu na obiekcie przy ul. Kałuży nie dały mu jednak przepustki do pierwszej drużyny, zawodnik powrócił do macierzystego klubu. Przyszedł czas na ruch Wisły: Nawet nie wiem jak to do końca wyglądało, ciężko mi powiedzieć, kto pilotował całą sprawę. Wiem, że jakieś negocjacje toczyły się w gabinecie na ulicy Floriańskiej i niebawem w wieku19 lat trafiłem do Wisły. Dobrze się stało, bo byłem kibicem Białej Gwiazdy. W sumie nie wiem dlaczego, ale tak właśnie było.

Był dokładnie rok 1959, gdy Sykta przechodził do klubu - legendy, uznanej marki, która jednak bez poważniejszych sukcesów pozostawała już od kilku dobrych sezonów. Sezonów w których nadal obowiązywał system gry wiosna-jesień. I właśnie o najpiękniejszej porze roku, a konkretniej w kwietniu, przyszedł czas debiutu. W piątej kolejce Wisła podejmowała Pogoń. Pewna wygrana 4:0 nie oznaczała jednak dla Sykty niczego dobrego. Zawodnik zagrał jeszcze raz, w serii spotkań nr 8, mecz skończył się wynikiem identycznym, z tymże z wiktorii cieszyli się gracze bytomskiej Polonii: Oba mecze nie były szczególnie udane w moim wykonaniu i to trzeba przyznać. Do tego zagrałem na pozycji prawoskrzydłowego, a jednak łącznik był tą rolą, w której najlepiej się odnajdywałem. Również fakt, że byłem nowy miał swoje znaczenie. Taką akceptację w drużynie zyskałem dopiero na jesień, gdy udało mi się strzelić kilka bramek.

Początki nie były zatem nazbyt przyjemne, zawodnik został odsunięty od pierwszej drużyny, lecz już latem, tuż przed początkiem rundy rewanżowej został przywrócony do głównego zespołu. Mecz z Polonią Bydgoszcz zdobyta bramka i wygrana 4:0 stały się kartą wstępu do pierwszej jedenastki na wiele sezonów. To była dobra runda, kilka zdobytych goli pozwoliło mi na lepszą aklimatyzację w drużynie, zyskanie jej zaufania. Pierwsze trafienie było przełomowe, krótko rozegraliśmy rzut wolny, uderzyłem zza szesnastki no i wpadło.

SPADEK, CZYLI NIC NIE WIADOMO

A jak już "wpadło" raz, tak wpadało wielokrotnie w sezonach następnych, w czym wydatnie pomagała wrodzona szybkość naszego bohatera: Muszę przyznać, że miałem ten ciąg na bramkę. Tak to się wtedy nazywało. Wychodziłem na prostopadłe piłki, albo sam wypuszczałem ją przed siebie i zwłaszcza jak obrona była "rzadsza" to zostawiałem ją za sobą - z rozbrajającą szczerością wyznaje Pan Andrzej. Jednocześnie przyznaje, iż gdy samemu przychodziło bronić nie wychodziło mu to najlepiej: Orłem na pewno nie byłem.

Sykty filarem defensywy zatem określać nie można, wydaje się jednak, że nie tylko to było głównym powodem przeciętnych wyników Białej Gwiazdy w latach 60'. Brak konkretnych działań spowodował, że mistrzowska drużyna stała się w owym czasie ligowym przeciętniakiem, ekipą bez wyrazu i należnego jej blasku. Kolejne lata nie przynosiły sukcesów, klubowej gablocie nie przybyło trofeów, nadchodził czas katastrofy... W 1964 roku chłopcy z Reymonta spadli do 2. ligi: Nie wiem jak to się stało, choć kilka powodów pewnie by się znalazło. Wisła generalnie w tamtych czasach nie była mocna finansowo. Najlepsi gracze szli na Śląsk lub do Warszawy. Trzeba przyznać, że nie mieliśmy wtedy wyrównanego składu. Może gdyby przyszło 3-4 graczy już na konkretnym poziomie, to ta gra wyglądałaby inaczej.

Bezpośrednio o degradacji zadecydował ostatni - zremisowany 3:3 - mecz z Górnikiem. Katem okazał się Roman Lentner, który wyrównującego gola zdobył tuż przed końcem spotkania. Spotkania, które, jak się okazuje, mogło wyglądać zupełnie inaczej: W tamtych czasach też się zdarzało, że jakieś mecze się układało. Na pewno jednak nie tak jak dzisiaj, gdzie skala jest nieporównanie większa. Wówczas odbywało się to głównie w sferze zawodników, jeśli ktoś chciał komuś puścić mecz to dogadywali się między sobą. Co do naszego remisu, to nikt dokładnie nie wie jak to się stało. Były fragmentu meczu, gdy wydawało się, że nam sprzyjają - jak te karne których nie było - ale były również momenty, kiedy nie zawsze dany obrońca musiał obronić , a jednak to robił. Także nie wiadomo, kto, co, jak i kiedy.

A PO DERBACH DO "PAFIKA"!

Sporą "zasługę" w spadku do niższej klasy rozgrywkowej miał czechosłowacki trener - Karel Kolsky - który postanowił ucieleśnić znaną maksymę "miłe złego początki". Jak bowiem Sykta przyznaje, zagraniczny szkoleniowiec zaczął całkiem nieźle, by wkrótce na stałe zapisać się na czarnych kartach historii Białej Gwiazdy. Na szczęście szybko się zmobilizowaliśmy, działacze stanęli na wysokości zadania, nikt nie odszedł, doszło parę nowych twarzy m.in. bramkostrzelny Rusinek - wspomina Pan Andrzej, który w tamtym czasie był wiodącą postacią drużyny. Liczne bramki oraz asysty były bezcenne w sezonie, którego cel mógł być tylko jeden - powrót do ekstraklasy. Tak też się stało, a mogło być jeszcze piękniej, bo rozpędzona Wisła rok później zajęła drugie miejsce w tabeli ekstraklasy. O mistrzostwie jednak mowy być nie mogło. Poza zasięgiem całej ligowej śmietanki była wisienka z Zabrza, czyli Górnik - absolutny hegemon polskiej piłki kopanej w latach 60'.

Skoro nie było szans na nawiązanie do chwalebnych czasów trenera Kuchynki, należało szukać dodatkowych pokładów wrażeń i emocji tam gdzie nigdy ich nie brakowało i brakować nie będzie. Derby. Tak jak dziś, również kilkadziesiąt lat temu były tym, co najbardziej elektryzowało futbolową publikę. W Krakowie oprócz słynnej Świętej Wojny pomiędzy Białą Gwiazdą i jej pasiastą "koleżanką", dochodziło również do rywalizacji wymienionych klubów z nieco zapomnianą już dzisiaj Garbarnią: W takich spotkaniach nie było żadnych odpuszczeń, choćby dlatego, że narażano się na późniejsze docinki ze strony zwycięzcy. Nie było też jednak takich złośliwości, jakie dziś mają miejsce na boisku. Kiedyś zagranie określane mianem brutalnego, obecnie jest na porządku dziennym. Jeśli chodzi o jakieś konkretne spotkanie, to pamiętam derby z Garbarnią w II lidze. Graliśmy u nich, przyszło mnóstwo ludzi. Mecz był naprawdę dobry, prowadziliśmy 3:2, ale w końcówce Leśniaka oślepiło słońce i dał sobie wbić trzeciego gola. Po derbach piłkarze często spotykali się ze sobą. Królowały wówczas takie miejsca jak "Pafik" i "Kopciuch". Ja chodziłem na kawę do tego pierwszego. Był też inne lokale, ale tu nie ma sensu o nich mówić - z uśmiechem wspomina Sykta.

REPREZENTANT SŁABEGO KLUBU

Andrzej Sykta był wyróżniająca się postacią Wisły lat 60'. Dynamiczne rajdy, zapadające w pamięć gole i asysty były znakami rozpoznawczymi filigranowego gracza. Na swoje nieszczęście trafił on na chude lata przy Reymonta. Nieszczęścia mają to do siebie, że chodzą parami. Mowa tu o reprezentacji, wszak wydaje się, iż błyskotliwy łącznik mógł liczyć na coś więcej niż tylko dwa występy w narodowej kadrze: Miło wspominam okres występów w reprezentacji młodzieżowej. Zaliczyłem jakieś 15-20 spotkań. Trenował nas Kazimierz Górski. Jeśli chodzi o pierwszą drużynę to zagrałem w meczu z Finlandią i zdaje się, że z Marokiem. W pierwszym strzeliłem nawet bramkę. Kto nas wtedy prowadził? To było takie dziwne połączenie, bo kapitanem związkowym był Czeslaw Krug i on z Jeanem Prouffem zajmowali się nami. Właśnie Francuz dał mi szansę, lubił postawić na młodych.

Był rok 1959 i wydawało się , że gol w debiucie będzie przepustką do wielkiej reprezentacyjnej kariery. Stało się inaczej: Żeby być etatowym reprezentantem trzeba grać w dobrym klubie. Nie mam jednak do losu żadnego żalu. Wtedy człowiek cieszył się, że w ogóle trafił do zespołu ligowego. Swoje robiła również konkurencja, gdyż pozycję skrzydłowego - bo taką Sykcie przewidziano w narodowej kadrze - okupował Zygmunt Gadecki. Był lepszy? Grał w Legii...Klub był podstawą - podsumowuje Sykta.

PROBLEMY Z HISTORIĄ

Powołania na kadrę więcej nie przychodziły. Pan Andrzej mógł się skupić wyłącznie na klubie. W nim to po pewnym czasie postanowiono przypomnieć mu pozycję skrzydłowego, na której występował już do końca swoich wiślackich dni. Był rok 1968: Nie chciałbym tego raczej wspominać. Rozstanie było nieprzyjemne. Tak zadecydowano. Ostatnie dwa sezony walczyliśmy o ekstraklasowy byt i tylko jakimś cudem udało nam się uratować. Potem zaczęto ściągać nowych piłkarzy, przyszedł m.in. Hausner. Jedni przychodzili drudzy musieli więc odejść. Gdyby to ode mnie zależało, to na pewno bym został, ale już wcześniej miałem informacje, że "góra" myśli o rezygnacji z mojej osoby. To się zawsze rozgrywało między panami milicjantami...

"Rozgrywka" doprowadziła do zakończenia blisko 10-letniej przygody z klubem z Reymonta. Pan Andrzej kontynuował karierę w Motorze Lublin, Wisłoce Dębica i przez krótki okres zagranicą, we francuskich AC Cambrai i US Creteil. W tym ostatnim, już jako grający instruktor amatorskich drużyn, definitywnie zakończył swą przygodę z futbolem w roku 1978.

Co do tych wszystkich lat związanych z piłką, to pozostał mi pewien niedosyt. Zwłaszcza sposób, w jaki się ze mną pożegnano do dziś budzi we mnie niesmak. Takie zachowania rzutują potem na to czy pozostaje się kibicem danego zespołu czy też nie. Teraz wcale nie jest lepiej. To traktowanie swoich byłych graczy nadal szwankuje. Nie bierze się dobrych przykładów z klubów zachodnich gdzie piłkarze tworzą pewną historię. To jest pewna ciągłość, której moim zdaniem dzisiaj w Wiśle brakuje.

Czy brakuje, ciężko oceniać coś w tym jednak musi być, skoro kolejny były piłkarz Białej Gwiazdy zwraca uwagę na ten właśnie aspekt.

Pan Andrzej chciałby aby Wisła wróciła do swojej historii i potrafiła docenić tych, którzy ją tworzyli.

Maciek (Forza Wisła, styczeń 2010)

Źródło: wislalive.pl

Wspomnienia

Wspomnienia Kazimierza Kościelnego:

HW: - A jakim zawodnikiem był Andrzej Sykta?

KK: - Andrzej Sykta przyszedł do nas z Nadwiślanu i ten chłopak zrobił błyskawiczną karierę. Wiosną w 59 roku, kiedy byłem w najwyższej formie, graliśmy "w dziada": jak jest szesnastka, to do linii bocznej, czterech na dwóch. W pewnym momencie patrzę, że on mnie wyprzedza, jak byłem w środku. Myślę sobie, co to za chłopaczek taki sprytny. Okazało się, że z początku zaczął grać na prawym łączniku w rezerwie. Wójcik Rysiek grał na prawym skrzydle i kierownictwo liczyło, że to będzie bardzo dobra para w niedługim czasie. Że to będzie wzmocnienie ataku na pewno. Potem jakoś tak się stało, że Wójcik został przekwalifikowany na obrońcę (z początku chyba na bocznego, a potem na środkowego, razem z Kawulą), a właśnie Sykta wylądował na prawym łączniku, a Machowski był wtedy prawoskrzydłowym. Okazało się, że ten chłopak ma naprawdę przebojowość i spryt, nawet do strzelania bramek. W każdym prawie meczu się wyróżniał i pod koniec – to było chyba w listopadzie – wylądował w Reprezentacji na meczu z Finlandią, na 5:1 strzelił bramkę. Jeszcze potem, z tego co pamiętam, to zagrał jeden mecz, zremisowany chyba z jakąś arabską drużyną.

Był niebezpiecznym zawodnikiem. W 1959 graliśmy w Warszawie z Legią. Wygraliśmy wtedy 3:1, on strzelił dwie bramki, ja jedną. Wtedy go wyróżnili jako najgroźniejszego napastnika w tym meczu. Sykta miał takie przebłyski, czasem może coś zagrał niedokładnie, ale był bardzo niebezpieczny, bo on był zwrotny. Na to nawet zwrócił uwagę ten trener Finek, jak na obozie w Jeleniej Górze robił nam taki slalom między drzewami: mniejsza pętla, większa pętla. I on zwrócił uwagę, że Sykta mija te pnie jak w zjeździe narciarskim… Nie jak ktoś mało zwrotny, po prostej linii. On potrafił takie zakosy piękne robić. I to właśnie mu, przy jego szybkości, zdawało egzamin, bo potrafił minąć przeciwnika w dość szybkim biegu. Z tym że nie mógł sobie poradzić tylko z tym Antczokiem. Bo Antczok był lewym obrońcą, wtedy reprezentantem Polski i to był mądry obrońca. Nie pozwalał Sykcie wykorzystać swoją szybkość, tylko on go szachował. Sykta wypuszczał sobie piłkę na kilka metrów wierząc w swoje przyspieszenie, a ten Antczok go zastawiał, także nie mógł sobie za bardzo poradzić z nim. Ale normalnie biorąc, to tam obrońcom sprawiał sporo kłopotów.

Zobacz też: Kazimierz Kościelny, wywiad 16.09.2009.

Historia występów w barwach Wisły Kraków

Podział na sezony:

Sezon	Rozgrywki	M	0-90
1959	Ekstraklasa	13	11		2	8
1960	Ekstraklasa	20	19	1		5
1961	Ekstraklasa	26	26			11
1962	Ekstraklasa	12	11		1	1
1962	Puchar Polski	2	2
1962/1963	Ekstraklasa	25	25			1
1962/1963	Puchar Polski	1	1
1963/1964	Ekstraklasa	22	19	1	2	2
1963/1964	Puchar Polski	2	1	1
1964/1965	II Liga	29	28	1		6
1964/1965	Puchar Polski	4	2		2	1
1965/1966	Ekstraklasa	23	16	5	2	5
1965/1966	Puchar Intertoto	6	6			4
1965/1966	Puchar Polski	1	1			1
1966/1967	Ekstraklasa	24	21	1	2	4
1966/1967	Puchar Polski	5	4		1	2
1967/1968	Ekstraklasa	22	21		1	3
1967/1968	Puchar Zdobywców	4	4			2
1967/1968	Puchar Polski	1	1			1
Razem	Ekstraklasa (I)	187	169	8	10	40
	II Liga (II)	29	28	1		6
	Puchar Polski (PP)	16	12	1	3	5
	Puchar Intertoto (IT)	6	6			4
	Puchar Zdobywców (PZ)	4	4			2
RAZEM		242	219	10	13	57

Lista wszystkich spotkań:

Roz.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Wyn.	Zm.	B	K
I	1959.04.19	Dom	Pogoń Szczecin	4-0
I	1959.05.10	Wyjazd	Polonia Bytom	0-4
I	1959.08.01	Dom	Polonia Bydgoszcz	4-0
I	1959.08.08	Wyjazd	Górnik Radlin	3-1
I	1959.08.13	Wyjazd	Gwardia Warszawa	1-1
I	1959.09.06	Dom	Górnik Zabrze	1-3
I	1959.09.09	Wyjazd	Pogoń Szczecin	3-0
I	1959.09.13	Dom	Cracovia Kraków	2-3
I	1959.09.20	Wyjazd	Lechia Gdańsk	0-1
I	1959.10.04	Dom	Polonia Bytom	0-3
I	1959.10.25	Wyjazd	Legia Warszawa	3-1
I	1959.11.01	Dom	ŁKS Łódź	4-1
I	1959.11.15	Wyjazd	Ruch Chorzów	1-2
I	1960.03.13	Wyjazd	Gwardia Warszawa	2-0
I	1960.03.20	Dom	Pogoń Szczecin	2-2
I	1960.03.27	Wyjazd	Polonia Bytom	2-2
I	1960.04.03	Dom	Polonia Bydgoszcz	2-0
I	1960.05.08	Wyjazd	Górnik Zabrze	0-4
I	1960.05.15	Dom	Lechia Gdańsk	2-1
I	1960.05.22	Wyjazd	Legia Warszawa	1-1
I	1960.05.29	Dom	Zagłębie Sosnowiec	0-1
I	1960.06.01	Wyjazd	Odra Opole	0-4
I	1960.06.04	Wyjazd	ŁKS Łódź	1-2
I	1960.06.12	Dom	Ruch Chorzów	1-2
I	1960.06.19	Dom	Gwardia Warszawa	0-0
I	1960.07.24	Wyjazd	Pogoń Szczecin	5-0
I	1960.07.30	Dom	Polonia Bytom	0-5
I	1960.08.07	Wyjazd	Polonia Bydgoszcz	0-0
I	1960.09.18	Wyjazd	Lechia Gdańsk	2-2
I	1960.09.25	Dom	Legia Warszawa	2-1
I	1960.10.09	Dom	Górnik Zabrze	1-4
I	1960.10.23	Dom	ŁKS Łódź	2-1
I	1960.10.30	Wyjazd	Ruch Chorzów	1-2
I	1961.03.19	Wyjazd	Polonia Bytom	0-3
I	1961.03.26	Dom	Lechia Gdańsk	1-1
I	1961.04.08	Wyjazd	Ruch Chorzów	0-4
I	1961.04.15	Wyjazd	Odra Opole	2-4
I	1961.04.23	Dom	ŁKS Łódź	2-1
I	1961.05.10	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	0-0
I	1961.05.14	Dom	Polonia Bydgoszcz	4-0
I	1961.05.25	Wyjazd	Górnik Zabrze	0-3
I	1961.05.28	Wyjazd	Legia Warszawa	1-0
I	1961.06.11	Dom	Cracovia Kraków	1-0
I	1961.07.02	Dom	Stal Mielec	3-1
I	1961.07.05	Dom	Zawisza Bydgoszcz	5-1
I	1961.07.08	Wyjazd	Lech Poznań	0-0
I	1961.08.05	Dom	Polonia Bytom	2-5
I	1961.08.09	Wyjazd	Lechia Gdańsk	1-1
I	1961.08.13	Dom	Ruch Chorzów	3-1
I	1961.08.20	Dom	Odra Opole	1-1
I	1961.08.26	Wyjazd	ŁKS Łódź	3-0
I	1961.09.02	Dom	Zagłębie Sosnowiec	1-1
I	1961.09.06	Wyjazd	Polonia Bydgoszcz	1-3
I	1961.09.10	Wyjazd	Zawisza Bydgoszcz	4-1
I	1961.09.17	Dom	Legia Warszawa	0-0
I	1961.09.24	Wyjazd	Cracovia Kraków	1-0
I	1961.10.08	Wyjazd	Stal Mielec	2-1
I	1961.10.15	Dom	Górnik Zabrze	2-1
I	1961.11.19	Dom	Lech Poznań	2-2
PP	1962.03.04	Wyjazd	Lechia Zielona Góra	1-0
I	1962.03.11	Wyjazd	Lechia Gdańsk	1-2
I	1962.03.18	Dom	Polonia Bytom	1-0
I	1962.03.25	Wyjazd	Lech Poznań	1-0
PP	1962.04.07	Dom	Ruch Chorzów	0-2
I	1962.04.22	Dom	Stal Mielec	1-1
I	1962.04.29	Wyjazd	Arkonia Szczecin	2-0
I	1962.05.06	Dom	Odra Opole	0-0
I	1962.05.13	Dom	Lechia Gdańsk	1-0
I	1962.05.20	Wyjazd	Polonia Bytom	0-2
I	1962.05.27	Dom	Lech Poznań	0-0
I	1962.06.06	Wyjazd	Stal Mielec	1-0
I	1962.06.21	Dom	Legia Warszawa	1-1
I	1962.06.27	Wyjazd	Legia Warszawa	1-4
I	1962.08.12	Wyjazd	Ruch Chorzów	1-2
I	1962.08.15	Dom	Stal Rzeszów	2-0
I	1962.08.19	Wyjazd	Odra Opole	1-3
I	1962.08.26	Dom	Lech Poznań	4-0
I	1962.09.09	Wyjazd	Gwardia Warszawa	0-1
I	1962.09.16	Dom	Górnik Zabrze	0-3
I	1962.09.23	Wyjazd	Arkonia Szczecin	1-2
I	1962.10.14	Wyjazd	Lechia Gdańsk	1-0
I	1962.10.17	Dom	Polonia Bytom	1-1
I	1962.11.04	Dom	ŁKS Łódź	2-1
I	1962.11.11	Wyjazd	Legia Warszawa	1-2
I	1962.11.18	Dom	Pogoń Szczecin	1-1
PP	1962.12.09	Wyjazd	Szombierki Bytom	0-2
I	1963.03.17	Dom	Ruch Chorzów	1-1
I	1963.03.24	Wyjazd	Stal Rzeszów	1-2
I	1963.03.31	Dom	Odra Opole	1-1
I	1963.04.07	Wyjazd	Lech Poznań	2-0
I	1963.04.21	Dom	Gwardia Warszawa	2-0
I	1963.04.28	Wyjazd	Polonia Bytom	1-2
I	1963.05.05	Dom	Arkonia Szczecin	1-1
I	1963.05.11	Wyjazd	Górnik Zabrze	1-2
I	1963.05.18	Dom	Lechia Gdańsk	3-0
I	1963.06.06	Dom	Zagłębie Sosnowiec	1-0
I	1963.06.09	Wyjazd	ŁKS Łódź	0-3
I	1963.06.13	Dom	Legia Warszawa	2-0
I	1963.06.16	Wyjazd	Pogoń Szczecin	2-1
I	1963.08.10	Dom	ŁKS Łódź	1-1
I	1963.08.17	Wyjazd	Gwardia Warszawa	0-0
I	1963.08.21	Dom	Zagłębie Sosnowiec	1-2
I	1963.08.25	Wyjazd	Ruch Chorzów	0-0
I	1963.08.31	Dom	Unia Racibórz	3-2
I	1963.09.08	Wyjazd	Arkonia Szczecin	1-0
I	1963.09.29	Dom	Legia Warszawa	1-2
I	1963.10.20	Dom	Polonia Bytom	1-3
I	1963.10.27	Wyjazd	Stal Rzeszów	2-2
I	1963.11.03	Dom	Odra Opole	1-0
I	1963.11.06	Wyjazd	Górnik Zabrze	0-4
PP	1963.11.17	Wyjazd	Kabel Kraków	2-1
PP	1964.03.08	Wyjazd	Polonia Bytom	1-2
I	1964.03.22	Dom	Gwardia Warszawa	1-1
I	1964.04.05	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	0-3
I	1964.04.12	Dom	Ruch Chorzów	0-2
I	1964.04.26	Dom	Arkonia Szczecin	2-0
I	1964.05.03	Wyjazd	Szombierki Bytom	3-3
I	1964.05.17	Wyjazd	Legia Warszawa	2-2
I	1964.05.23	Dom	Pogoń Szczecin	0-0
I	1964.05.28	Wyjazd	Odra Opole	4-2
I	1964.05.31	Dom	Stal Rzeszów	3-0
I	1964.06.03	Wyjazd	Polonia Bytom	0-3
I	1964.06.07	Dom	Górnik Zabrze	3-3
II	1964.08.15	Wyjazd	GKS Katowice	1-0
II	1964.08.22	Dom	Warmia Olsztyn	3-0
II	1964.08.30	Wyjazd	Arka Gdynia	0-1
II	1964.09.02	Dom	Polonia Bydgoszcz	4-2
II	1964.09.05	Wyjazd	Garbarnia Kraków	3-3
II	1964.09.15	Dom	Górnik Wałbrzych	5-1
II	1964.09.27	Wyjazd	Victoria Jaworzno	1-2
II	1964.09.30	Dom	Stal Mielec	1-0
II	1964.10.04	Wyjazd	Lublinianka Lublin	6-1
II	1964.10.11	Wyjazd	Arkonia Szczecin	2-0
PP	1964.10.14	Wyjazd	Karpaty Krosno	2-2
II	1964.10.18	Dom	Lechia Gdańsk	2-0
PP	1964.10.21	Dom	Karpaty Krosno	2-0
II	1964.10.25	Wyjazd	Start Łódź	2-1
II	1964.11.08	Dom	Raków Częstochowa	3-2
II	1964.11.15	Wyjazd	Zagłębie Wałbrzych	1-1
PP	1964.11.21	Wyjazd	Górnik Świętochłowice	3-2
II	1964.11.22	Dom	Cracovia Kraków	4-1
PP	1965.03.14	Wyjazd	Czarni Żagań	1-1
II	1965.03.28	Wyjazd	Warmia Olsztyn	1-0
II	1965.04.04	Dom	Arka Gdynia	3-0
II	1965.04.11	Wyjazd	Polonia Bydgoszcz	1-0
II	1965.04.18	Dom	Garbarnia Kraków	0-0
II	1965.04.25	Wyjazd	Górnik Wałbrzych	3-1
II	1965.05.02	Dom	Victoria Jaworzno	2-1
II	1965.05.09	Wyjazd	Stal Mielec	1-1
II	1965.05.23	Dom	Lublinianka Lublin	1-0
II	1965.05.27	Dom	Arkonia Szczecin	1-1
II	1965.06.06	Wyjazd	Lechia Gdańsk	0-2
II	1965.06.12	Dom	Start Łódź	5-1
II	1965.06.17	Wyjazd	Raków Częstochowa	3-1
II	1965.06.19	Dom	Zagłębie Wałbrzych	1-1
II	1965.06.27	Wyjazd	Cracovia Kraków	0-1
I	1965.08.08	Dom	Zawisza Bydgoszcz	4-1
I	1965.08.14	Wyjazd	Legia Warszawa	0-0
I	1965.08.29	Dom	Ruch Chorzów	2-2
I	1965.09.05	Wyjazd	ŁKS Łódź	1-1
I	1965.09.11	Dom	Odra Opole	1-0
I	1965.09.15	Wyjazd	Gwardia Warszawa	2-1
I	1965.09.19	Dom	Polonia Bytom	2-0
I	1965.10.03	Wyjazd	GKS Katowice	0-0
I	1965.10.17	Dom	Zagłębie Sosnowiec	1-1
I	1965.11.14	Dom	Stal Rzeszów	1-0
PP	1965.11.18	Wyjazd	Szombierki II Bytom	1-4
I	1966.03.20	Wyjazd	Zawisza Bydgoszcz	0-1
I	1966.03.27	Dom	Legia Warszawa	0-0
I	1966.04.03	Wyjazd	Szombierki Bytom	0-2
I	1966.04.10	Dom	Górnik Zabrze	1-1
I	1966.04.17	Dom	ŁKS Łódź	3-1
I	1966.04.20	Wyjazd	Odra Opole	1-1
I	1966.04.24	Wyjazd	Ruch Chorzów	1-0
I	1966.05.11	Wyjazd	Polonia Bytom	2-2
I	1966.05.21	Dom	GKS Katowice	1-1
I	1966.05.28	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	2-1
I	1966.06.01	Dom	Gwardia Warszawa	1-0
I	1966.06.14	Dom	Śląsk Wrocław	0-1
IT	1966.06.18	Wyjazd	1.FC Kaiserslautern	4-2
I	1966.06.22	Wyjazd	Stal Rzeszów	0-0
IT	1966.06.25	Dom	Malmo FF Malmo	4-0
IT	1966.07.02	Wyjazd	Inter Bratysława	0-3
IT	1966.07.09	Dom	Inter Bratysława	3-2
IT	1966.07.16	Wyjazd	Malmo FF Malmo	1-1
IT	1966.07.23	Dom	1.FC Kaiserslautern	1-2
I	1966.08.06	Wyjazd	GKS Katowice	0-0
I	1966.08.14	Dom	Polonia Bytom	3-1
I	1966.08.17	Wyjazd	Śląsk Wrocław	0-1
I	1966.08.21	Dom	Zawisza Bydgoszcz	2-2
I	1966.08.27	Wyjazd	Ruch Chorzów	1-4
I	1966.09.18	Wyjazd	Pogoń Szczecin	2-1
I	1966.09.21	Dom	ŁKS Łódź	2-0
I	1966.09.24	Wyjazd	Górnik Zabrze	1-2
I	1966.10.09	Dom	Szombierki Bytom	3-1
I	1966.10.30	Wyjazd	Stal Rzeszów	1-1
PP	1966.11.06	Wyjazd	Stal Mielec	2-0
I	1966.11.13	Dom	Zagłębie Sosnowiec	0-4
I	1966.11.27	Dom	Legia Warszawa	0-1
PP	1967.03.05	Dom	Legia Warszawa	3-1
I	1967.03.12	Dom	GKS Katowice	1-0
I	1967.03.19	Wyjazd	Polonia Bytom	0-1
PP	1967.03.26	Wyjazd	Ruch Chorzów	1-0
I	1967.04.02	Dom	Śląsk Wrocław	0-0
I	1967.04.09	Wyjazd	Zawisza Bydgoszcz	1-1
I	1967.04.23	Dom	Ruch Chorzów	0-2
I	1967.05.07	Wyjazd	ŁKS Łódź	0-1
I	1967.05.14	Dom	Górnik Zabrze	0-0
I	1967.05.25	Wyjazd	Szombierki Bytom	2-4
I	1967.05.28	Dom	Stal Rzeszów	4-0
I	1967.06.04	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	1-2
I	1967.06.10	Dom	Cracovia Kraków	3-0
I	1967.06.17	Wyjazd	Legia Warszawa	0-5
PP	1967.06.28	Dom	GKS Katowice	1-0
PP	1967.07.09	Wyjazd	Raków Częstochowa	2-0
I	1967.08.12	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	0-0
I	1967.08.19	Dom	Gwardia Warszawa	0-1
I	1967.08.27	Wyjazd	Pogoń Szczecin	0-2
I	1967.08.30	Dom	Śląsk Wrocław	0-1
I	1967.09.02	Wyjazd	GKS Katowice	1-0
I	1967.09.10	Wyjazd	ŁKS Łódź	0-1
PZ	1967.09.20	Wyjazd	HJK Helsinki	4-1
I	1967.09.24	Dom	Polonia Bytom	3-0
I	1967.09.27	Wyjazd	Górnik Zabrze	2-4
PZ	1967.10.04	Dom	HJK Helsinki	4-0
I	1967.10.15	Wyjazd	Stal Rzeszów	0-1
I	1967.10.18	Dom	Legia Warszawa	0-2
I	1967.10.22	Dom	Ruch Chorzów	2-2
I	1967.11.05	Wyjazd	Odra Opole	1-1
I	1967.11.12	Dom	Szombierki Bytom	1-1
PZ	1967.11.15	Dom	HSV Hamburg	0-1
PP	1967.11.19	Wyjazd	Baildon Katowice	1-2
PZ	1967.11.29	Wyjazd	HSV Hamburg	0-4
I	1968.03.10	Dom	Zagłębie Sosnowiec	2-1
I	1968.03.17	Wyjazd	Gwardia Warszawa	0-2
I	1968.03.24	Dom	Pogoń Szczecin	1-0
I	1968.03.31	Wyjazd	Śląsk Wrocław	0-0
I	1968.04.07	Dom	GKS Katowice	0-0
I	1968.04.20	Dom	ŁKS Łódź	0-1
I	1968.05.19	Dom	Górnik Zabrze	0-0
I	1968.05.25	Wyjazd	Legia Warszawa	0-1
I	1968.06.02	Dom	Stal Rzeszów	1-1

Mecze w Reprezentacji Polski

Gol w debiucie w reprezentacji

Andrzej Sykta wystąpił w dwóch spotkaniach Reprezentacji Polski, już w debiucie zdobywając bramkę (co na pewien czas dało mu tytuł najmłodszego powojennego strzelca dla Polski, bo miał wtedy ledwo skończone 19 lat).

• 1959.11.08 Polska - Finlandia 6:2, bramka w 53 minucie, el. IO 1960
• 1962.10.11 Polska - Maroko 1:1 (do 45 minuty), mecz towarzyski

Pogrubiono występy Sykty jak Wiślaka.

Komentarze prasowe po występach w reprezentacji:

• 1959.11.08 Polska - Finlandia 6:2, bramka w 53 minucie, el. IO 1960

• • ”W 53 min. Sykta rehabilituje się w pewnym stopniu za słabszą dotychczas grę i zdobywa dla Polski piątą bramkę, pierwszą w swej reprezentacyjnej karierze”. Krug w trakcie meczu na pytanie o zmiany: „Przede wszystkim zmieniłbym Syktę. On nie wytrzymuje meczu nerwowo, a poza tym za bardzo idzie do środka, bo nie jest przyzwyczajony do pozycji skrzydłowego. Ooooo! To mu dobrze zrobi. – Skwitował bramkę zdobytą przez krakowianina”.
    • Źródło: „Przegląd Sportowy”

Galeria

1959.11.08 Polska-Finlandia

Sykta (po prawej) gratuluje Lendzionowi bramki w meczu z Odrą Opole, 1965 rok

Derbowy bój w 1967 roku